Kod 1 z n

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kod 1 z n – stosowany głównie w elektronice cyfrowej sposób kodowania, w którym słowa binarne o długości n bitów zawierają zawsze tylko jeden bit o wartości 1. Pozycja jedynki determinuje zakodowaną wartość, jest to więc kod pozycyjny, wagowy[1].

Używa się również negacji kodu 1 z n, wtedy pozycja zera koduje wartość, a reszta bitów jest ustawiona.

Wartość
dziesiętna
Wartość
binarna
Wartość

jedynkowa

Kod 1 z 10
0 0000 0000000000 0000000001
1 0001 0000000001 0000000010
2 0010 0000000011 0000000100
3 0011 0000000111 0000001000
4 0100 0000001111 0000010000
5 0101 0000011111 0000100000
6 0110 0000111111 0001000000
7 0111 0001111111 0010000000
8 1000 0011111111 0100000000
9 1001 0111111111 1000000000

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jan Pieńkos, Janusz Turczyński, Układy scalone TTL w systemach cyfrowych, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1980, s. 53-55.