Kodowanie wideo

Kodowanie wideo (ang. video coding) – technika stosowana w kompresji wideo (ang. video compression). Jest to proces zapisu plików wideo, które mogą zostać później odtworzone w aplikacji, przy użyciu dekoderów, które deszyfrują informacje w pliku według ściśle określonej metody.

Zestawienie kodera i dekodera nazywane jest mianem kodeka.

Popularne standardy kodowania

• MPEG-4 – występuje również pod nazwą H.264, lub AVC. Oparty na technologii kompresji MPEG.
• HEVC/H.265 – opracowany został, aby zastąpić standard H.264. Jest zdolny do kompresji materiałów wideo w jakości UHDTV.
• Audio Video Standard – rywalizuje z H.264 o miano kontynuatora standardu MPEG-2. Większość jego patentów jest w posiadaniu chińskich korporacji.
• Xvid – dawniej występował pod nazwą XviD. Implementacja kodeka MPEG-4. Jest oparty na licencji GNU General Public License.
• Divx – implementacja kodeka MPEG-4. Opiera się na stratnej metodzie kompresji. Jest wykorzystywany w zastosowaniach komercyjnych.
• MPEG-2 – grupa standardów kompresji stratnej. W 2018 roku patenty, tego standardu wygasną.
• RealVideo – stosowany do strumieniowania transmisji wideo w sieci.
• Theora – darmowy standard, o stratnej kompresji obrazu. Stworzony na podstawie kodeka VP3.
• QuickTime – standard rozwijany przez firmę Apple.
• Windows Media Video – standard stworzone przez firmę Microsoft.
• VP9 – standard opracowany przez firmę Google. Nie jest on ograniczony przez żadne licencje, lub patenty. Wykorzystywany w serwisie YouTube.

Zobacz też

• kompresja stratna
• kompresja bezstratna
• kodek

Bibliografia

• Krzysztof T. Czarkowski, Ilona Nowosad: Tworzenie stron internetowych (E.14.1.), Podręcznik do kształcenia w zawodzie technik informatyk Warszawa: Wydawnictwo Nowa Era, 2014, s. 202–205. ISBN 978-83-267-1204-3.