Konak księcia Miłosza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konak księcia Miłosza
Ilustracja
Państwo

 Serbia

Miejscowość

Belgrad

Adres

Topčider Park

Typ budynku

konak

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Hadži-Neimar

Inwestor

Miłosz I Obrenowić

Rozpoczęcie budowy

1831

Ukończenie budowy

1833

Pierwszy właściciel

Miłosz I Obrenowić

Kolejni właściciele

Rząd Serbii

Położenie na mapie Belgradu
Mapa konturowa Belgradu, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Konak księcia Miłosza”
Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Konak księcia Miłosza”
Ziemia44°46′49″N 20°26′32″E/44,780278 20,442222

Konak księcia Miłosza (serb. Конак кнеза Милоша) – konak księcia Miłosza I Obrenowicia (1780–1860) w południowej części Belgradu Topčider.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1826 roku Miłosz I Obrenowić uzyskał autonomię dla kraju, a dla siebie zaś w 1830 dziedziczny tytuł księcia[1]. W 1830 roku zdecydował o budowie małego zespołu pałacowego w dolinie Topčider słynącej z przyjemnego mikroklimatu, gdzie osmańscy i austriaccy władcy urządzali polowania i pikniki[2]. W czasach wojennych oddzielona od miasta wzgórzem dolina służyła jako miejsce stacjonowania wojsk najeźdźców przygotowujących się do ataku na Belgrad[2].

Najpierw, w latach 1830–1832, wzniesiono mały konak w stylu bałkańskim na potrzeby nowego kościoła św. Piotra i Pawła, który zbudowano w ciągu kolejnych dwóch lat[2]. Konak księcia powstał w latach 1831–33 w stylu osmańskim z europejskimi elementami klasycystycznymi[3]. Budowę rezydencji książę powierzył Nikoli Živkovićowi (1792–1870)[4]. Wnętrza konaku były urządzone w stylu osmańskim[3]. W 1903 roku wszystkie elementy wystroju wnętrz prywatnych apartamentów księcia Miłosza zostały przeniesione do Muzeum Narodowego, i w większości zniszczone podczas bombardowań I wojny światowej[3]. Wokół rezydencji powstał park – rośnie tu jeden z najstarszych platanów Europy[4].

W okresie swoich pierwszych rządów (do roku 1839) książę przebywał w rezydencji jedynie okazjonalnie, a zamieszkał tam na stałe w okresie swoich drugich rządów (1858–1860)[4]. Książę Miłosz I zmarł w rezydencji 14 września 1860 roku[4].

Po obaleniu dynastii Obrenowiciów w 1903 roku rezydencja podupadła[3]. W okresie międzywojennym znajdowało się tu Muzeum Leśnictwa i Łowiectwa[3]. W 1954 roku w gmachu urządzono nowo założone Muzeum Pierwszego Powstania Serbskiego, które w 1966 roku zostało włączone do Muzeum Narodowego Serbii[3]. Obiekt ma status zabytku o szczególnym znaczeniu[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Fred Singleton: A Short History of the Yugoslav Peoples. Cambridge University Press, 1985, s. 85-86. ISBN 978-0-521-27485-2. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  2. a b c David A Norris: Belgrade A Cultural History. Oxford University Press, 2008, s. 176. ISBN 978-0-19-970452-1. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  3. a b c d e f Historical Museum of Serbia: The Residence of Prince Miloš. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  4. a b c d Laurence Mitchell: Serbia. Bradt Travel Guides, 2010. ISBN 978-1-84162-326-9. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  5. Konak kneza Miloša. [w:] Cultural monuments in Serbia [on-line]. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).