Krzywa Bethe-Slatera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzywa Bethe-Slatera, pierwiastki powyżej osi poziomej wykazują własności ferromagnetyczne, a poniżej – antyferromagnetyczne

Krzywa Bethe-Slaterawykres przedstawiający zależność energii wymiany dla metali przejściowych od stosunku odległości międzyatomowych do promienia powłoki elektronowej 3d[1].

Krzywa ilustruje, dlaczego tylko niektóre metale wykazują własności ferromagnetyczne (powyżej osi poziomej), podczas gdy inne są antyferromagnetyczne (poniżej osi).

Dla pary atomów oddziaływanie wymienne (odpowiadające za energię ) może być obliczona jako[2]:

gdzie:

całka wymiany,
spin elektronu,
oraz – indeksy poszczególnych atomów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bethe Slater Curve. [dostęp 2010-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-09)].
  2. Soshin Chikazumi: Physics of Ferromagnetism. New York: Oxford University Press, 1997, s. 125. ISBN 0-19-851776-9.