Czubajeczka rzodkiewkowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lepiota erminea)
Czubajeczka rzodkiewkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

czubajeczka rzodkiewkowata

Nazwa systematyczna
Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm.
Führ. Pilzk. (Zerbst): 136 (1871)
Morfologia

Czubajeczka rzodkiewkowata (Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus ermineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu P. Kummer w 1871 r[1].

Synonimy[2]:

  • Agaricus ermineus Fr. 1821
  • Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887
  • Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887 f. alba
  • Lepiota alba f. silvatica Bon 1993
  • Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887 var. alba
  • Lepiota clypeolaria var. alba Bres. 1882
  • Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm. 1871 var. erminea
  • Mastocephalus ermineus (Fr.) Kuntze 1891

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r, Franciszek Błoński w 1896 r. opisywał ten gatunek jako bedłka gronostajowa, a J. Teodorowicz w 1933 r. jako stroszka greonostajowa[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie tego gatunku w niektórych krajach Europy, w USA i Japonii[4]. W USA prawdopodobnie jest częsta[5]. Na terenie Polski podano kilka stanowisk, ale wszystkie przed II wojną światową. W Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status Ex – gatunek wymarły[6].

Występujący na łąkach, pastwiskach, w ogrodach pod olchami. W Polsce notowany był pod olchami, wierzbami i świerkiem[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, u czubajeczek stwierdzono bowiem występowanie substancji toksycznych, niektóre gatunki powodują nawet zatrucia śmiertelne[7].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Czubajeczka rzodkiewkowata jest pod względem morfologii i wrzecionowatych zarodników bardzo podobna do czubajeczki tarczowatej Lepiota clypeolaria. W XIX wieku przez jednego z mykologów uznana została za biała odmianę tego gatunku[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. Discover Life Maps. [dostęp 2017-01-10].
  5. a b Mushroom Expert. Lepiota erminea. [dostęp 2017-11-10].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.