Longin Pawłowski

Longin Pawłowski

Pełne imię i nazwisko	Longin Korwin-Pawłowski
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1909 Wilno
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1983 Toronto
Wzrost	170 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1923 Strzelec Wilno 1924–1932 Pogoń Wilno 1933–1939 Śmigły Wilno
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1937 Polska 1 (0)

Longin Pawłowski, właściwie Longin Korwin-Pawłowski (ur. 2 kwietnia 1909 w Wilnie, zm. 1 listopada 1983 w Toronto, Kanada) – polski żołnierz zawodowy, uczestnik wojny obronnej 1939, kawaler Orderu Virtuti Militari V klasy, także piłkarz, ligowiec w barwach Śmigłego Wilno, reprezentant Polski w jednym spotkaniu.

Biografia wojskowa i emigracyjna

Do Wojska Polskiego wstąpił w 1928, służył w 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1937 rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, a następnie w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. We wrześniu 1939 walczył jako dowódca plutonu w 5 pułku piechoty Legionów, 13 września 1939 został mianowany podporucznikiem. Pod koniec września 1939 wraz ze swoim plutonem wszedł w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie. Walczył w bitwie pod Kockiem i za udział w tych walkach w rejonie Woli Gułowskiej został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Po kapitulacji przebywał w Oflagu II C Woldenberg, po jego ewakuacji w stalagu w Sadbostel i oflagu w Lubece. Odzyskał wolność 2 maja 1945, wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, a w 1946 do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Następnie był działaczem polskiego sportu w Wielkiej Brytanii, m.in. należał do założycieli Związku Polskich Klubów Sportowych, działał także w paramilitarnej organizacji Brygadowe Koło Młodych „Pogoń”. W 1959 wyjechał do Kanady, gdzie działał w harcerstwie, m.in. w latach 1968-1969 był komendantem Chorągwi Harcerzy w Kanadzie.

Biografia piłkarska

Występował w klubach wileńskich Strzelec Wilno (1924-1926), WKS Pogoń Wilno (1926-1930), WKS 1 p.p. Leg. (1930-1932), a po ich fuzji w Śmigłym Wilno (1932-1939), jako napastnik. W 1938 wystąpił w jedynym w historii Śmigłego sezonie w ekstraklasie, strzelając w 13 meczach 4 bramki, w tym pierwszą w historii tego klubu na szczeblu I ligi (19 kwietnia 1938 z Ruchem Chorzów). Był pierwszym piłkarzem pochodzącym z Wilna, który zagrał w reprezentacji Polski. Było to 12 września 1937 w towarzyskim spotkaniu z Danią, wygranym 3:1.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
• Andrzej Gowarzewski i inni Lwów i Wilno w ekstraklasie, wyd. GiA, Katowice 1997 (jako tom 4 kolekcji klubów)
• Bogusław Szwedo Na bieżni i w okopach. Sportowcy odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari 1914–1921, 1939–1945, wyd. IPN, Rzeszów 2011