Maiż
Maiż lub maisz[1] – termin z zakresu sokolnictwa, oznaczający młodego orła lub sokoła[2], albo też dowolnego ptaka drapieżnego w pierwszej jesieni[1], którego właśnie rozpoczęto układać do polowania.
Żartobliwie nazywano tak też dawniej niedoświadczonego młodzika (nowicjusza[3]), w przeciwieństwie do starego bywalca, którego zwano ćwikiem[2].
Termin ten był w użyciu od XVI do XVIII wieku, choć już w 1411 roku zaświadczona jest z terenów Wielkopolski nazwa osobowa o tym brzmieniu (zapisana jako Maysz)[3]. Pochodzenie wyrazu jest zupełnie niejasne[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hoppe 1951 ↓, s. 115, 139.
- ↑ a b Gloger ↓.
- ↑ a b c Bańkowski ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maiż. W: Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. Wstęp Julian Krzyżanowski. T. III: K–P. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978, s. 177.
- Stanisław Hoppe: Polski język łowiecki. Podręcznik dla myśliwych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1951.
- Maiż. W: Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. T. II: L–P. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 124. ISBN 83-01-13017-2.