Margiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scala dei Turchi, odsłonięcie marglu na Sycylii

Margielskała osadowa, zwykle szara. Składa się z węglanów (wapnia lub magnezu) i minerałów ilastych. Używany jest do wyrobu cementu, także jako nawóz mineralny (sztuczny). Ma słaby, nieprzyjemny zapach. Dobrze reaguje z kwasem solnym (HCl), pozostawiając błotnistą plamkę.

Klasyfikacja margli ze względu na proporcje zawartości węglanów i minerałów ilastych:

Iłowiec marglisty Margiel Ilasty Margiel Wapień marglisty
Procentowa zawartość węglanów 5 – 25 25 – 50 50 – 75 75 – 95
Procentowa zawartość minerałów ilastych 75 – 95 50 – 75 25 – 50 5 – 25

W technologii ceramiki często marglem określane są okruchy węglanów powyżej 0,5 mm występujące w surowcach ilastych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wacław Ryka, Anna Maliszewska, Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580.
  • Wiesław Kurdowski Poradnik technologa przemysłu cementowego. Arkady Warszawa, 1981.