Marianne Bertrand
| Data urodzenia |
ok. 1970 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
ekonomistka |
| Narodowość |
belgijska |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| Sherwin Rosen Prize, Elaine Bennett Research Prize | |
| Strona internetowa | |
Marianne Bertrand (ur. ok. 1970) – belgijska ekonomistka pracy, profesor ekonomii na Booth School of Business Uniwersytetu Chicagowskiego.
Jej zainteresowania badawcze obejmują eksperymentalną mikroekonomię pracy, ekonomię rozwoju, finansów i ładu korporacyjnego, oraz metodologię ekonometrii. Według statystyk IDEAS/RePEc zalicza się do najbardziej produktywnych anglojęzycznych ekonomistów[1][2][3][4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie planowała zostać dziennikarką, i uczęszczała na kursy ekonomiczne z myślą, że będzie to przydatne w tym zawodzie. Po zdobyciu licencjatu z ekonomii (BA, 1991) zarzuciła te zamiary i za zachętą nauczycieli kontynuowała studia w dziedzinie ekonometrii (MS, 1992) na Université Libre de Bruxelles, zdobywając ostatecznie doktorat z ekonomii na Uniwersytecie Harvarda (1998) pod kierunkiem Lawrence'a F. Katza. I tu dokonała małego zwrotu zainteresowań: na początku studiów doktoranckich zajmowała się teorią makroekonomii, szybko odkryła jednak, że bardzo odpowiada jej „detektywistyczna praca” w empirycznej mikroekonomii[2].
Praca[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu nauki pracowała przez dwa lata na Uniwersytecie w Princeton. Od 2000 jest związana z Booth School of Business Uniwersytetu Chicagowskiego, gdzie w 2003 uzyskała pełną profesurę. Zasiada w radzie Poverty Action Lab, jest pracowniczką naukową m.in. NBER, CEPR i IZA. Służyła w redakcjach czasopism naukowych, np. American Economic Review. Nosi tytuł Fellow Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk oraz Econometric Society. Uhonorowano ją szeregiem nagród[2][3][4].
Była autorką licznych pomysłowych eksperymentów i quasi-eksperymentalnych analiz rynku pracy[3]. Miała duży wkład w badania konwergencji płac i utrzymujących się nierówności płacowych kobiet i mężczyzn, badając np. hipotezy o ich związku z podziałem prac domowych[5], oraz macierzyństwem (ang. motherhood penalty)[6], a także nierówności płacowych grup etnicznych, przy użyciu głośnych medialnie eksperymentów audytowych wykorzystujących fikcyjne CV[7].
Jej analizy wpływu regulacji na rynek pracy i finanse korporacyjne pozwoliły oszacować renty ekonomiczne, jakie zawłaszczają jego uczestnicy, np. menedżerowie firm, które zostały prawnie osłonięte przed konkurencją i twórczą destrukcją, oraz związane z tym spowolnienia w zatrudnieniu[8][9][10][11]. W badaniach wynagrodzeń menedżerów wyodrębniła komponent związany z ich merytoryczną pracą, oraz wynikający z losowych czynników zewnętrznych – oraz mechanizmy redukujące przejmowanie niezapracowanych rent[2][12]. Badała także zjawiska specyficzne dla przedsiębiorstw rodzinnych[13].
Przyczyniła się do rozwinięcia perspektywy ekonomii behawioralnej w ekonomii rozwoju, analizując jak zniekształcenia poznawcze, które są nieszkodliwe dla osób zamożnych, mogą tworzyć poważne pułapki dla osób ubogich[14]. Zajmowała się też empiryczną oceną efektywności programów rozwojowych i pomocowych[3][15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Economist Rankings [online], IDEAS/RePEc [dostęp 2019-03-17].
- ↑ a b c d Judith Chevalier, An Interview with Marianne Bertrand, 2004 Elaine Bennett Research Award Winner, „Newsletter of the Committee on the Status of Women in the Economics Profession”, American Economic Association, 2006.
- ↑ a b c d Douglas Clement, Interview with Marianne Bertrand [online], Federal Reserve Bank of Minneapolis, 19 czerwca 2018 [dostęp 2019-03-17].
- ↑ a b Economics Professor Marianne Bertrand to Give Winter Lecture [online], Yale Law School, 16 marca 2017 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Jessica Pan, Emir Kamenica, Marianne Bertrand, Gender Identity and Relative Income within Households, „The Quarterly Journal of Economics”, 130 (2), 2015, s. 571–614, DOI: 10.1093/qje/qjv001, ISSN 0033-5533 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Lawrence F. Katz, Claudia Goldin, Marianne Bertrand, Dynamics of the Gender Gap for Young Professionals in the Financial and Corporate Sectors, „American Economic Journal: Applied Economics”, 2 (3), 2010, s. 228–255, DOI: 10.1257/app.2.3.228, ISSN 1945-7782 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Sendhil Mullainathan, Marianne Bertrand, Are Emily and Greg More Employable Than Lakisha and Jamal? A Field Experiment on Labor Market Discrimination, „American Economic Review”, 94 (4), 2004, s. 991–1013, DOI: 10.1257/0002828042002561, ISSN 0002-8282 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Marianne Bertrand, Sendhil Mullainathan, Is there Discretion in Wage Setting? A Test Using Takeover Legislation, „The RAND Journal of Economics”, 30 (3), 1999, s. 535–554, DOI: 10.2307/2556062, ISSN 0741-6261, JSTOR: 2556062 [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Francis Kramarz, Marianne Bertrand, Does Entry Regulation Hinder Job Creation? Evidence from the French Retail Industry, „The Quarterly Journal of Economics”, 117 (4), 2002, s. 1369–1413, DOI: 10.1162/003355302320935052, ISSN 0033-5533 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Marianne Bertrand, Sendhil Mullainathan, Enjoying the Quiet Life? Corporate Governance and Managerial Preferences, „Journal of Political Economy”, 111 (5), 2003, s. 1043–1075, DOI: 10.1086/376950, ISSN 0022-3808 [dostęp 2019-03-17].
- ↑ Marianne Bertrand, Antoinette Schoar, David Thesmar, Banking Deregulation and Industry Structure: Evidence from the French Banking Reforms of 1985, „The Journal of Finance”, 62 (2), 2007, s. 597–628, DOI: 10.1111/j.1540-6261.2007.01218.x, ISSN 1540-6261 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Sendhil Mullainathan, Marianne Bertrand, Are CEOs Rewarded for Luck? The Ones Without Principals Are, „The Quarterly Journal of Economics”, 116 (3), 2001, s. 901–932, DOI: 10.1162/00335530152466269, ISSN 0033-5533 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Antoinette Schoar, Marianne Bertrand, The Role of Family in Family Firms, „Journal of Economic Perspectives”, 20 (2), 2006, s. 73–96, DOI: 10.1257/jep.20.2.73, ISSN 0895-3309 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Eldar Shafir, Sendhil Mullainathan, Marianne Bertrand, A Behavioral-Economics View of Poverty, „American Economic Review”, 94 (2), 2004, s. 419–423, DOI: 10.1257/0002828041302019, ISSN 0002-8282 [dostęp 2019-03-17] (ang.).
- ↑ Francisco Perez-Calle i inni, Improving the Design of Conditional Transfer Programs: Evidence from a Randomized Education Experiment in Colombia, „American Economic Journal: Applied Economics”, 3 (2), 2011, s. 167–195, DOI: 10.1257/app.3.2.167, ISSN 1945-7782 [dostęp 2019-03-17] (ang.).