Metoda elementów brzegowych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda elementów brzegowych – jedna z metod numerycznych rozwiązywania równań różniczkowych[1]; wykorzystuje ich rozwiązanie fundamentalne. Aproksymacja następuje tylko na brzegu obszaru. Otrzymuje się brzegowe równanie całkowe. Rozwiązanie daje rozkład funkcji lub jej pochodnej na brzegu obszaru.

Zalety:

  • generacja siatki tylko na brzegu obszaru
  • łatwe modelowanie geometrii i warunków brzegowych
  • łatwa w odniesieniu do obszarów nieskończonych i pół-nieskończonych
  • uzyskanie dokładnego rozwiązania we wnętrzu obszaru nie wymaga lokalnego zagęszczania siatki na brzegu

Wady:

  • konieczność istnienia i znajomości rozwiązania fundamentalnego
  • pełna i niesymetryczna macierz układu równań obejmuje mniejszy zakres zagadnień niż MES, MRS
  • słabiej rozwinięta niż MES i MRS

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. metoda elementu brzegowego, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-18].