Mikołaj Szysz
 ułan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Mikołaj Szysz (ur. 1893 w Lisiatyczach[1], zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – ułan Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Mikołaj Szysz był synem Marii, praktykantem cukiernika[1]. W 1914 roku zgłosił się ochotniczo do II Brygady Legionów Polskich. Brał udział w walkach w Karpatach. Służył najpierw w piechocie, a następnie w 2 szwadronie ułanów. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną[2].
15 czerwca 1915 roku wraz z pozostałymi 14 poległymi bezpośrednio w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu został uroczyście pochowany na cmentarzu w Rarańczy.
17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (krzyż numer 6012)[3].
13 lutego 1923 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i złożone w kościele garnizonowym w Czerniowcach, a następnie przewiezione koleją do Krakowa i złożone w kaplicy 5 Szpitala Okręgowego przy ulicy Długiej. Ceremonia pogrzebowa rozpoczęła się o godz. 12.00 w niedzielę 25 lutego. Trumny, ułana Szysza i jego 14. towarzyszy, zostały przewiezione na lawetach na Rynek Główny. Tam biskup Adam Stefan Sapieha pokropił trumny, a marszałek Józef Piłsudski złożył na nich krzyże Virtuti Militari. Następnie kondukt podążył na cmentarz Rakowicki, gdzie trumny zostały złożone do grobów. Ceremonię zakończyła defilada oddziałów wojska, uczestniczących w pogrzebie, prowadzona przez generała broni Stanisława Szeptyckiego. W ceremonii pogrzebowej nie wziął udziału żaden z członków najbliższej rodziny Mikołaja Szysza[4][5][6].
6 czerwca 1931 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ II Lista strat 1915 ↓, s. 31.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
- ↑ Na sen wieczny ↓.
- ↑ Pozgonne ↓.
- ↑ Z pogrzebu ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 149. ISBN 83-85253-05-X.
- Stanisław Czerep: II Brygada Legionów Polskich. Warszawa: Bellona, 1993, s. 126. ISBN 83-85253-05-X.
- Na sen wieczny w Ojczyźnie. „Polska Zbrojna”. 56, s. 2, 1923-02-26. Warszawa.
- Pozgonne ułanom Wąsowicza. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa.
- Z pogrzebu Ułanów Rokitniańskich. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa.
- "Panteon Polski" Nr. 3 Lwów, dnia 1 grudnia 1924. str. 11-14
- Mikołaj Szysz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].