Ministerstwo Żeglugi i Gospodarki Wodnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ministerstwo
Żeglugi i Gospodarki Wodnej
Państwo

 Polska

Data utworzenia

28 maja 1957

Data likwidacji

14 czerwca 1960

Siedziba

Warszawa

brak współrzędnych

Ministerstwo Żeglugi i Gospodarki Wodnej – polskie ministerstwo istniejące w latach 1957–1960, powołane w celu objęcia polityką państwa całokształtu spraw gospodarki morskiej, śródlądowej i wodnej. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Ustanowienie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1957 r. o utworzeniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w miejsce zniesionego urzędu Ministra Żeglugi ustanowiono nowy urząd[1].

Ministrowie[edytuj | edytuj kod]

Zakres działania urzędu[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej należały:

W dziedzinie żeglugi morskiej i rybołówstwa morskiego sprawy
  • eksploatacji i rozbudowy floty handlowej i rybackiej;
  • eksploatacji i rozbudowy portów i przystani;
  • morskich stoczni remontowych;
  • przedsiębiorstw usługowych związanych z żeglugą morską i rybołówstwem morskim;
  • bezpieczeństwa żeglugi;
  • ochrony brzegów morskich;
  • ochrony rybołówstwa morskiego;
  • nadzoru technicznego na urządzeniami żeglugowymi, portowymi i rybołówstwa morskiego;
  • wyznaczanie i wysyłanie za granicę przedstawicieli w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.
W dziedzinie dróg wodnych i żeglugi śródlądowych sprawy
  • budowy i utrzymanie dróg wodnych śródlądowych;
  • administracji i eksploatacji żeglugowej śródlądowych dróg wodnych;
  • portów rzecznych;
  • stoczni rzecznych.
W dziedzinie przemysłu rybnego sprawy
  • przetwórstwa rybnego;
  • skupu ryb;
  • hurtowego i detalicznego obrotu rybami we współdziałaniu z zainteresowanymi ministrami.
W dziedzinie gospodarki wodnej
  • wykonywanie uprawnień zastrzeżonych w prawie wodnym naczelnym organem administracji państwowej;
  • ewidencjonowanie i bilansowanie zasobów wód powierzchniowych i podziemnych na podstawie materiałów opracowanych przez właściwe organy;
  • ustalanie zasad prawidłowego i racjonalnego gospodarowani zasobami wód;
  • normowanie poboru i zużycia wód dla wszystkich dziedzin gospodarki narodowej;
  • wydawanie przepisów o budowie, utrzymaniu i eksploatacji wszystkich zakładów, budowli i urządzeń wodnych;
  • koordynowanie i nadzorowanie eksploatacji zasobów wodnych oraz sprawowanie ogólnego nadzoru nad działalnością wszelkich zakładów, budowli i urządzeń wodnych mających wpływ na gospodarkę wodną;
  • inicjowanie i ustalanie programu kompleksowych inwestycji wodnych;
  • opracowanie perspektywicznych planów gospodarki wodnej;
  • koordynowanie i opiniowanie resortowych i terenowych planów inwestycyjnych w zakresie gospodarki wodnej;
  • sprawowanie nadzoru i kontroli nad ochroną wód przed zanieczyszczeniami oraz nad całokształtem gospodarki ściekowej;
  • sprawy ochrony przeciwpowodziowej;
  • obsługa hydrologiczna i meteorologiczna dla potrzeb gospodarki narodowej i ochrony państwa.

Zniesienie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1960 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej i przekształceniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w urząd Ministra Żeglugi zniesiono urząd[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 28 maja 1957 r. o utworzeniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej. Dz.U. z 1957 r. nr 31, poz. 130
  2. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej i przekształceniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w urząd Ministra Żeglugi. Dz.U. z 1960 r. nr 29, poz. 163