Nakarczek (zbroja końska)

Nakarczek płytowy, XV-XVI w.

Nakarczek – element zbroi końskiej, chroniący szyję konia przed zranieniem w czasie walki.

Charakterystyka

Pierwsze nakarczki płytowe robiono z kilku płyt przyczepionych do kropierza, co znacznie ograniczało ruchy konia, więc ostatecznie wykonywano go jako folgowy.

W wersji lekkiej nakarczek chronił tylko górną część szyi konia. Składał się z płytek połączonych nitami. Od spodu zazwyczaj uzupełniano go kolczugą. Mocowany do naczółka i szyi pasami. Wersja pełna chroniła całą szyję konia; składała się z górnej i dolnej połówki.

Nakarczek w zbroi łuskowej to płat zbroi wokół szyi; związany lub spięty pasami z przodu lub z tyłu szyi.

Galeria

• 
  Lekki nakarczek o ażurowej budowie, obejmujący wierzch szyi
• 
  Koń w kolczudze. Widoczny nakarczek połączony z naczółkiem, przypięty paskami
• 
  Koń w lekkim nakarczkiem i naczółkiem. Widoczne paski mocujące
• 
  Pełen nakarczek z naczółkiem, odsłonięty fragment chroniono kolczugą(brak na zdjęciu)
• 
  Na pierwszym planie koń w lekkim nakarczku, z lewej w pełnej wersji
• 
  Koń w pełnym nakarczku folgowym, wzmocnionym płytami policzkowymi z naczółka
• 
  Niekompletna zbroja końska – widoczny lekki naczółek folgowo-kolczugowy

Zobacz też

• nazadnik
• naczółek
• napierśnik

Bibliografia

• Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981.brak strony w książce