Nasr al Bahr
Okręt desantowy „Nasr al Bahr”, w tle brytyjska fregata rakietowa typu 23 | |
Klasa |
Okręt desantowy LST |
---|---|
Historia | |
Stocznia |
Brooke Marine |
Wodowanie |
1984 |
Oman | |
Wejście do służby |
13 lutego 1985 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
2500 t (pełna) |
Długość |
93 m |
Szerokość |
15 m |
Zanurzenie |
2,5 m |
Napęd | |
2 silniki spalinowe Paxman Valenta o łącznej mocy 7800 KM | |
Prędkość |
15,5 w. |
Zasięg |
4000 Mm przy 13 węzłach |
Uzbrojenie | |
dwa podwójne działka DARDO 40 mm (2 x II) podwójne działko Oerlikon 20 mm (2 x I) | |
Wyposażenie | |
dwie barki LCVP | |
Wyposażenie lotnicze | |
lądowisko dla śmigłowca | |
Załoga |
81 |
Nasr al Bahr (L2) – omański okręt desantowy LST, zbudowany przez brytyjską stocznię Brooke Marine w Lowestoft. Okręt niemal bliźniaczy z algierskimi jednostkami typu Kalaat Beni Hammed.
Okręt posiada ładownię o wymiarach 75 x 7,4 m i może przewozić do 450 ton ładunku przy desancie na plaży lub do 650 ton ładunku przy desancie w porcie (7 czołgów średnich lub do 240 żołnierzy desantu)[1]. Okręt wyposażony jest w dziobową rampę desantową, do desantu piechoty można także użyć dwie barki LCVP i helikopter. Okręt nie posiada hangaru dla śmigłowca.