Nawierzchnia utrwalana powierzchniowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Droga z jezdnią utrwalaną powierzchniowo w Stanach Zjednoczonych

Nawierzchnia utrwalana powierzchniowo – typ nawierzchni jezdniowej, tworzonej przez zmieszanie lepiszcza asfaltowego (emulsji asfaltowej) z wierzchnią warstwą kruszywa.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Utrwalanie powierzchniowe jest tańsze niż położenie pełnej nawierzchni z asfaltobetonu lub betonu cementowego, choć z reguły mniej trwałe.

Jezdnia utrwalana powierzchniowo w Wielkiej Brytanii

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Utrwalanie powierzchniowe nawierzchni przeprowadza się przez spryskanie jezdni warstwą lepiszcza bitumicznego, a następnie posypanie jej grysem i wwalcowanie go w lepiszcze do uzyskania równej nawierzchni.

Jezdnie tworzone tą metodą mogą być oddane do użytku zaraz po ułożeniu, gdyż ruch kołowy przyspiesza wiązanie kruszywa z lepiszczem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]