Negros
Negros, filipińska wyspa w środkowej części kraju. Położona między wyspą Panay na północnym zachodzie, a Cebu na wschodzie. Oblewana przez Morze Sulu południowym zachodzie, Morze Bohol na południowym wschodzie i Morze Wisayan na północy.
Powierzchnia 12,7 tys. km², aktywna sejsmicznie, kilka czynnych wulkanów, najwyższy Canlaon 2464 m n.p.m. Ok. 2,5 miliona mieszkańców.
Klimat równikowy wilgotny. Rozwinięte rolnictwo, dzięki żyznym glebom wulkanicznym. Uprawia się ryż, trzcinę cukrową, palmę kokosową. Rozwinięte także rybołówstwo i górnictwo. Wydobywa się węgiel brunatny i rudy miedzi. Głównym miastem jest Bacolod.
Występuje tu wiele zagrożonych wyginięciem gatunków zwierząt, np. makaki jawajskie, krokodyle, tygrysy bengalskie, jelenie i dziki. Żyją w wilgotnym lesie równikowym, stale zmniejszającym się.
Republika Negros
3 listopada 1898 na Negros wybuchła rewolta przeciwko panowaniu hiszpańskiemu. 6 listopada oddziały hiszpańskie skapitulowały i rebelianci przejęli władzę nad wyspą. 27 listopada Negros zostało ogłoszone republiką. 30 kwietnia 1899 podpisano układ stowarzyszeniowy z USA. W 1901 Negros, podobnie jak całe Filipiny, stało się kolonią amerykańską.
Prezydenci Republiki Negros
- Demetrio Larena (22 listopada - 27 listopada 1898 (tylko na wschodnim Negros))
- Aniceto Lacson (5 listopada 1898 - 22 lipca 1899) (do 27 listopada tylko na zachodnim Nagros))
- José Luzuriaga (22 lipca - 6 listopada 1899)
- Melecio Severino (gubernator) (6 listopada 1899 - 30 kwietnia 1901)