Neochrześcijaństwo
Neochrześcijaństwo, neochrześcijanie, neochrześcijanizm – współczesne określenie, używane w odniesieniu do części rodzin chrześcijańskich związków wyznaniowych, które poza stosowaniem się do nauk Jezusa Chrystusa, swe założenia wyznaniowe poszerzyły (lub dokonały ich ponownej interpretacji[1]) o dodatkową ideologię (przy założeniu, że najbardziej rdzenny charakter chrześcijaństwa przypadał w I – IV w. n.e.)[2] lub rozbudowały o elementy innych wierzeń (zazwyczaj etnicznych, napotykanych w trakcie dokonywanej przez chrześcijaństwo ekspansji)[3]. Neochrześcijaństwo, w przeciwieństwie do analogicznego terminu neopogaństwo, nie jest zjawiskiem społecznym będącym powrotem do pierwotnych idei danego systemu wierzeń[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leonid Andriejew a neochrześcijaństwo, "Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego", Rok XXIX, nr 1, Lublin 1986, s. 269-280.
- ↑ Wasyl Rozanow – Neochrześcijanie w obliczu końca
- ↑ Białkozowicz Bazyli: Lew Tołstoj a tzw. neochrześcijanizm i modernizm katolicki. W świetle prac i korespondencji Mariana Zdziechowskiego [w:] Lew Tołstoj — pisarz i myśliciel. Wyd. Uniwersytet Łódzki, Łódź 1978 s. 105-118.
- ↑ Ericha Fromma koncepcja nauki o człowieku. [dostęp 2007-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].