Nerwy nadobojczykowe
Nerwy nadobojczykowe (łac. nervi supraclaviculares) – nerwy człowieka będące gałęzią splotu szyjnego. Odchodzą one od kręgów szyjnych C3 i C4 lub tylko od C4[1].
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Kierują się ku dołowi w postaci kilku pni nerwowych i rozchodzą się wachlarzowato w trójkącie bocznym szyi. W początkowym odcinku biegną w tkance tłuszczowej podpowięziowej, następnie wychodzą spoza mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Większość nerwów nadobojczykowych przebija blaszkę powierzchowną powięzi oraz mięsień szeroki szyi w dolnej części trójkąta bocznego szyi, dochodząc do skóry[1].
Odgałęzienia i zakres unerwienia[edytuj | edytuj kod]
- nerwy nadobojczykowe przyśrodkowe (łac. nervi supraclaviculares mediales) – skóra w okolicy wcięcia szyjnego (jarzmowego) mostka oraz poniżej części przyśrodkowej obojczyka, zaopatrują również staw mostkowo-obojczykowy.
- nerwy nadobojczykowe pośrednie (łac. nervi supraclaviculares intermedii) – skóra dolnej części trójkąta bocznego szyi oraz poniżej obojczyka aż do wysokości drugiego lub nawet trzeciego żebra.
- nerwy nadobojczykowe tylne (łac. nervi supraclaviculares posteriores) – skóra okolicy naramiennej, a niekiedy również częściowo do skóry ramienia, staw obojczykowo-barkowy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 26–29, ISBN 978-83-200-3258-1.
