Norman Shumway
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 2006 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia, kardiochirurgia | |
| Alma Mater |
Vanderbilt University School of Medicine, Nashville, Tennessee |
| Doktorat |
1956 |
| Profesura |
1986 |
| chirurg, kardiochirurg, nauczyciel akademicki | |
| Uniwersytet Minnesoty i Uniwersytet Stanforda |
Klinika Kardiochirurgii |
Norman E. Shumway (ur. 9 lutego 1923 w Kalamazoo, Michigan, zm. 10 lutego 2006 w Palo Alto) w Kalifornii, kardiochirurg amerykański, pionier transplantacji serca[1][2][3].
Związany ze Stanford University, sławę zyskał dzięki przeprowadzeniu pierwszej w USA transplantacji serca 6 stycznia 1968, kilka tygodni po operacji dokonanej w RPA przez Christiaana Barnarda. Barnard zastosował technikę przeszczepu serca, którą poznał podczas krótkiego pobytu w klinice Shumwaya w Stanford, nad którą Shumway pracował i doskonalił od 1956 podczas eksperymentów na psach. Mimo wycofania się wielu chirurgów z przeszczepu serca z powodu złych wyników (w 1971 146 pacjentów z 170 pierwszych z przeszczepem serca nie żyło) Shumway nadal zajmował się problemem reakcji odrzucania przeszczepu. W latach 70. przyczynił się do rozwoju operacji przeszczepów, wprowadzając cyklosporynę, zmniejszającą ryzyko odrzucenia organu przez organizm, oraz zastosował biopsję mięśnia serca pozwalającą na wczesne wykrycie reakcji odrzucenia przeszczepu[1][2][4].
9 marca 1981 Bruno Reitz i Norman Shumway wykonali pierwszy przeszczep serca i płuca (pacjentka zmarła pięć lat później z powodu powikłań po upadku ze schodów - przeprowadzona sekcja nie wykazała ostrej, ani przewlekłej reakcji odrzuceniowej)[1].
Został m.in. uhonorowany nagrodą Międzynarodowego Towarzystwa Transplantacji Serca i Płuc, kierował fundacją popularyzującą transplantacje. W 1994 nagrodzony Medalem Listera.
Shumway oficjalnie przeszedł na emeryturę w 1993, w którym przestał oficjalnie prasowa i operować. Nadal wykładał i pisał: ostatnia z jego 447 prac naukowych została opublikowana w listopadzie 2005[3].
Największą pasją Normana Shumwaya poza medycyną był golf, której to gry nauczył się w młodości. W 1993 dostąpił zaszczytu i najważniejszego momentu w swojej karierze golfowej, którym było zaproszenie jako gościa na dobrze znany profesjonalny turniej golfowy AT&T Pebble Beach Tournament odbywający się w Kalifornii[1].
Zmarł 10 lutego 2006 w Palo Alto z powodu raka płuc[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
W 1951 poślubił Mary Lou Stuurmans, z którą miał jednego syna i trzy córki[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e H. E. Ulmer: Norman E. Shumway (1923–2006). Zeitschrift für Herz-,Thorax- und Gefäßchirurgie 2022; 36: 419-423. https://link.springer.com/article/10.1007/s00398-022-00542-6
- ↑ a b James I. Fann, and William A. Baumgartner: Historical perspectives of The American Association for Thoracic Surgery: Norman E. Shumway, Jr (1923–2006). J Thorac Cardiovasc Surg, 2011, 142, 6; 1299-1302 https://www.jtcvs.org/article/S0022-5223(11)00973-1/pdf
- ↑ a b c Caroline Richmond: Norman Shumwayhttps://web.archive.org/web/20171021111921/https://www.independent.co.uk/news/obituaries/norman-shumway-466720.html
- ↑ Pioneers of Heart Surgery. https://www.pbs.org/wgbh/nova/heart/pioneers.html
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanford Obituary (ang.)