Oktawian Misiurewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oktawian Misiurewicz
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1912
Śrem

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1968
Poznań

Dorobek medalowy
złoto Mistrzostwa Polski w Boksie 1935 waga półśrednia

Oktawian Misiurewicz (ur. 7 maja 1912 w Śremie[1], zm. 25 kwietnia 1968 w Poznaniu[2]) – polski bokser, Mistrz Polski 1935 r. w wadze półśredniej. Trener, sędzia PZB. Redaktor naczelny „Kuriera Wielkopolskiego”, dziennikarz sportowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze Śremu i w tamtejszym Gimnazjum rozpoczynał karierę sportową, uprawiając m.in.: piłkę nożną, tenis ziemny, lekkoatletykę i pływanie. W 1929 r. przy wsparciu konsula generalnego RP w Opolu – Daniela Kęszyckiego, zaczęto w oparciu o wzorce angielskie tworzyć sekcję pięściarską przy Śremskim Klubie Sportowym. Fakt ten oraz inspiracja meczem bokserskim Polska – Czechosłowacja w 1930 r., jak przyznał sam Misiurewicz[3], zachęciły go do uprawiania pięściarstwa. W roku 1931 reprezentował już barwy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Poznaniu. W tym samym roku wziął udział w Mistrzostwach Polski juniorów. Podczas meczu bokserskiego Polska – Austria, rozegranego w Warszawie 29 kwietnia 1934 r. pokonał na punkty utytułowanego i doświadczonego Kurta Weilhammera (Mistrza Austrii z 1934 r.)[4]. W listopadzie 1934 r. wziął udział w Pięściarskim Pucharze Europy Środkowej w Essen. Czterokrotnie był reprezentantem Polski w meczach międzypaństwowych. Jego bilans to 1 wygrana i 3 porażki. W styczniu 1935 r. w meczu bokserskim Legii Warszawa z Sokołem Poznań pokonał zawodnika gospodarzy Henryka Dorobę[5]. Podczas rozgrywanych w dniach 5-7 kwietnia 1935 r. w stolicy Wielkopolski – 12. Mistrzostw Polski zdobył złoty medal, pokonując w finale na punkty Adama Seweryniaka[6]. Nigdy w swojej karierze nie doznał porażki przez nokaut. Po zdobyciu Mistrzostwa w 1935 r. zrezygnował z kariery sportowej i stał się korespondentem sportowym współpracując m.in. z: „Przeglądem Sportowym”, „Gazetą Polską”, „Nowym Kurierem”. W czasie okupacji hitlerowskiej pozostał w Poznaniu pracując na kolei, najpierw jako robotnik, a następnie na stanowisku kierownika pociągu[7]. Po wojnie w okresie od kwietnia do września 1947 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego "Kuriera Wielkopolskiego"[8]. Od roku 1952 był sędzią Polskiego Związku Bokserskiego. W dniu 27 kwietnia 1968 r. został pochowany[9] na Cmentarzu Bożego Ciała w Poznaniu.

Występy w reprezentacji narodowej:

29 kwietnia 1934 r. /Warszawa/

Polska – Austria 10:6

Kurt Weilhammer PTS /wygrana/

23 maja 1934 r. /Chicago/

USA – Polska 14:2

Danny Farrar PTS /porażka/

25 listopada 1934 r. /Essen/

Niemcy – Polska 11:5

Erich Campe PTS /porażka/

1 września 1935 r. /Warszawa/

Polska – Niemcy 6:10

Michael Murach PTS /porażka/

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Danuta Płygawko, Adam Podsiadły (red.), Słownik biograficzny Śremu, Śrem: Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. H. Święcickiego, 2008, s. 219-221, ISBN 978-83-916617-8-9, OCLC 297709006.
  2. Piotr Osmólski, Leksykon boksu, 1989.
  3. Głos Wielkopolski. 1945.04.29-30 R.1 nr62 – Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], W numerze "Głosu Wielkopolskiego" zamieszczono wywiad z Oktawianem Misiurewiczem pt. "Były Mistrz Polski naszym nowym kolegą"., www.wbc.poznan.pl [dostęp 2020-02-14].
  4. Zbiory NAC on-line [online], W zbiorach zdjęcia z walki Misiurewicza z Weilhammerem., audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2020-02-17].
  5. Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2020-02-17].
  6. 12.Polish National Championships - Poznań - April 5-7 1935 [online], Na stronie przedstawione jest zestawienie wszystkich walk z Mistrzostw Polski 1935 r., amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2020-02-17].
  7. Głos Wielkopolski. 1945.04.29-30 R.1 nr62 - Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2020-02-17].
  8. Kandziora, Zdzisław "Kurier Wielkopolski" - dziennik Stronnictwa Demokratycznego (2 VII X 1950) - PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2020-02-17].
  9. Poznan.pl - Plan Poznania - Cmentarze [online], Niestety tablica nagrobna nieczytelna /stan na 17.02.2020 r./, www.poznan.pl [dostęp 2020-02-17].