Orzeł opata Sugera
| |
| Wymiary |
wysokość 43 cm |
|---|---|
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Orzeł opata Sugera – starożytna waza z dekoracyjnymi XII-wiecznymi dodatkami, znajdująca się w zbiorach Luwru. Ma 43 cm wysokości[1].
Wykonana z porfiru amfora jest zabytkiem egipskim lub rzymskim. W XII wieku stanowiła własność Sugera, opata Saint-Denis. Z jego rozkazu paryscy złotnicy dodali do niej wykonane z kutego i pozłacanego później srebra ozdoby w postaci części ciała orła: głowy na długiej szyi, skrzydeł i ogona[2][3]. Pod szyją orła wygrawerowano pisaną uncjałą inskrypcję o łacińskiej treści:
- Includi gemmis lapis iste meretur et auro. Marmor erat, sed in his marmore carior est[4]
- „Ujęcia w gemmy godny to kamień i złoto. Marmurem był, a teraz cenniejszy od niego”[5]
Sam Suger opisał okoliczności przerobienia wazy w jednej ze swoich prac:
Przysposobiliśmy dalej do użytku na ołtarzu, przy użyciu złota i srebra, wazę porfirową, którą ręce rzeźbiarza i tego, który ją polerował, uczyniły godną podziwu, a która przez wiele lat leżała bezużytecznie w skrzyni; zamieniliśmy ją z wazy w formę orła[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marina Belozerskaya: Luxury Arts of the Renaissance. Los Angeles: The J. Paul Getty Museum, 2005, s. 60.
- ↑ Gloria Fossi: Romanesque & Gothic. New York: Sterling, 2008, s. 98.
- ↑ Zygmunt Świechowski, Lesław Nowak, Bronisława Gumińska: Sztuka romańska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1976, s. 278.
- ↑ Danielle Gaborit-Chopin: Suger’s Liturgical Vessels. W: Abbot Suger and Saint-Denis. Paula Lieber Gerson (red.). New York: The Metropolitan Museum of Art, 1987, s. 286.
- ↑ a b Kinga Szczepkowska-Naliwajek: Smak artysty i miłośnika sztuki w kulturze dworskiej przełomu XIV i XV wieku. W: Rozważania o smaku artystycznym. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2002, s. 38.