Oxypoda frischi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oxypoda frischi
Assing, 2011
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

Aleocharinae

Plemię

Oxypodini

Podplemię

Oxypodina

Rodzaj

Oxypoda

Podrodzaj

(Bessopora)

Gatunek

Oxypoda (Bessopora) frischi

Oxypoda (Bessopora) frischi – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny Aleocharinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został w 2011 roku przez Volkera Assinga na podstawie 3 okazów odłowionych przez Frischa i Serriego. Jego epitet gatunkowy został nadany na cześć pierwszego z nich[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,6 mm. Głowa ciemnobrązowa, prawie okrągła, najszersza za oczami, o punktowaniu nadzwyczaj drobnym i słabo widocznym z powodu wyraźnej mikrorzeźby. Trzeci człon czułków nieco krótszy od drugiego, czwarty około tak długi jak szeroki, człony od piątego do dziesiątego coraz szersze i bardziej poprzeczne, a jedenasty nieco dłuższy niż człony dziewiąty i dziesiąty razem wzięte. Przedplecze brązowe, około 1,3 raza tak szerokie jak długie, najszersze tuż za połową długości, punktowane i mikrorzeźbione w sposób podobny do głowy, o tylnych kątach słabo zaznaczonych. Pokrywy brązowe, punktowane gęsto, ale wyraźniej niż głowa i przedplecze. Odnóża i nasada czułek jasnobrązowe. Odwłok brązowy z szóstym i przodem siódmego segmentu ciemnobrązowymi. Samce o wierzchołkowym płatku paramery raczej krótkim, a środkowym płatku edeagusa o wierzchołku brzusznego wyrostka nierozdwojonym patrząc od spodu. Samice o ósmym segmencie odwłoka z tylną krawędzią szeroko wypukłą i z rzędem gęstych, ciemnych szczecin krawędziowych[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny, znany wyłącznie z irańskich ostanów Azerbejdżan Zachodni i Chorasan Północny[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Volker Assing. On the Staphylinidae (Coleoptera) of Iran. II. New species and additional records, with special reference to the Paederinae, Xantholinini, and Aleocharinae. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde A, Neue Serie 4”, s. 137–183, 2011.