Park Hibiya
35°40′25″N 139°45′22″E/35,673611 139,756111 Fontanna w parku, w głębi Imperial Hotel | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Dzielnica | |
| Powierzchnia |
16,16 ha |
| Data założenia |
1903 |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
| 35°40′25″N 139°45′22″E/35,673611 139,756111
| |
| Strona internetowa | |
Park Hibiya (jap. 日比谷公園 Hibiya Kōen) – tokijski park miejski, położony w dzielnicy Chiyoda, graniczący z południową fosą cesarskiego kompleksu pałacowego (Kōkyo).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do końca okresu Tokugawa teren ten był siedzibą różnych daimyō. W okresie Meiji został przeznaczony do musztry i parad wojskowych, a następnie stworzono pierwszy nowoczesny park miejski w Japonii w stylu zachodnim, otwarty w 1903 roku[1].
Od tego czasu park stał się miejscem wielu wydarzeń różnego rodzaju, często o wielkim znaczeniu dla kraju.
W 1905 roku na terenie parku miał miejsce 30-tysięczny agresywny protest przeciwko postanowieniom traktatu z Portsmouth, wynegocjowanego z pośrednictwem Stanów Zjednoczonych pomiędzy pokonaną Rosją a zwycięską Japonią. Organizacje: Stowarzyszenie Mrocznego Oceanu (Gen’yōsha) i Stowarzyszenie Czarnego Smoka (Kokuryūkai), potępiając warunki traktatu jako „haniebne dla honoru narodowego Japonii” doprowadziły do zamieszek, które rozszerzyły się na całe miasto. Byli zabici i setki rannych, zniszczono dziesiątki policyjnych posterunków (kōban), podpalono 13 kościołów (jako sanktuariów nie-japońskiej religii)[2][3].
W listopadzie 1943 roku odbyła się w Tokio konferencja Wielkiej Azji Wschodniej (Greater East Asia Conference, Dai Tōa Kaigi). Na zakończenie wydano pięciopunktową deklarację. Następnego dnia po jej przyjęciu w Parku Hibiya odbył się wielotysięczny wiec z udziałem delegacji państw azjatyckich uczestniczących w konferencji. Goście wyrazili wdzięczność Japonii za wypędzenie brytyjskich i amerykańskich imperialistów z Azji. Wszyscy już jednak wiedzieli wówczas, że losy wojny obróciły się przeciwko Japonii[4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Entuzjazm projektanta parku o powierzchni 16 ha jako pioniera kultury widoczny jest w małej sali muzycznej, pierwszym kwietniku i drodze wysadzanej drzewami miłorzębu. Klomby wypełnione są kwiatami czterech pór roku, co tworzy miejsce relaksu dla osób pracujących w tej dzielnicy biznesu i administracji rządowej. W parku znajduje się zewnętrzny amfiteatr wykorzystywany m.in. do koncertów muzycznych. Jest też kilka restauracji i małe muzeum parkowe, biblioteka, pięć kortów tenisowych i kilka sklepów. Jednym z najważniejszych punktów, rodzajem symbolu, jest fontanna[1].
W parku znajduje się popiersie bohatera narodowego Filipin, José Rizala (1861–1896), który poświęcił swoje życie filipińskiemu ruchowi niepodległościowemu. Japońscy wolontariusze ustawili je w 1961 roku, upamiętniając jego pobyt w pobliskim hotelu w 1888 roku[1].
Otoczenie parku[edytuj | edytuj kod]
- Cesarski kompleks pałacowy
- Gmach parlamentu
- Imperial Hotel Tokyo
- Tokyo Takarazuka Theater
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Popiersie José Rizala -
Scena na wolnym powietrzu -
![Matsumoto-rō[5], restauracje, sale bankietowe, wesela](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/Hibiya_Park_-_Matsumotoro.jpg/294px-Hibiya_Park_-_Matsumotoro.jpg)
Matsumoto-rō[5], restauracje, sale bankietowe, wesela -
Park jesienią -
Koncert
![Matsumoto-rō[5], restauracje, sale bankietowe, wesela](/wiki/Plik:Hibiya_Park_-_Matsumotoro.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c TOKYO Hibiya Park in Japan. Magazine Pro Theme On Genesis Framework, 2021. [dostęp 2021-10-03]. (ang.).
- ↑ Hibiya Park. Japan Tourist Info, 2021. [dostęp 2021-10-03]. (ang.).
- ↑ Ewa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka: Japonia. Warszawa: TRIO, 2004, s. 393. ISBN 83-88542-84-2.
- ↑ Fifty Years of Light and Dark. Tokyo: Mainichi Newspapers, 1976, s. 112-115.
- ↑ Hibiya Matsumotoro. matsumotoro.. [dostęp 2021-10-03]. (ang. • jap.).