Park Książąt Pomorskich w Koszalinie
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Powierzchnia |
10,35 ha |
| Data założenia |
1817 |
Położenie na mapie Koszalina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
 54°11′29,2″N 16°11′10,3″E/54,191444 16,186194
| |
Park Książąt Pomorskich w Koszalinie – założenie parkowe w Koszalinie w dolinie rzeki Dzierżęcinki, pokrywające się z osią hydrologiczną miasta.
Park dzieli się na dwie części:
- Park Książąt Pomorskich 'A' (dawniej Park im. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej) - posiadający powierzchnię 6,70 ha (z deniweletą do 12 metrów), w tym tzw. Staw Zamkowy o powierzchni 1,50 ha z przepływającą rzeką Dzierżęcinką, o pow. 1,50 ha. Park jest częścią zwartego ciągu zieleni, przebiegającego przez miasto od ulicy Rzecznej - Targowej do ulicy Kutrzeby. Powstawał etapami w latach 1816-1817, jako pierwszą zagospodarowano tzw. Starą Promenadę położoną wzdłuż murów miejskich. Pomiędzy 1837 a 1838 wytyczono nowe alejki parkowe, założono staw i urządzono fontannę, inicjatorem był prezydent Rejencji Koszalińskiej August Ludwig Leopold Fritsche (1780–1855). Ostateczny kształt otrzymał w latach 1933–1934, kiedy to dokonano rekonstrukcji dawnego stawu zamkowego i urządzono wysepkę dla łabędzi. W tej części parku znajdują się najpiękniejsze i najstarsze drzewa Koszalina, szesnaście z nich to pomniki przyrody[1]. Duże zainteresowanie wzbudzał klon jawor zwany "Drzewem Czarownic" o silnie rozwiniętej, tarasowatej nasadzie pnia, był najstarszym drzewem Koszalina i pozostałością ogrodu zamkowego sprzed 300 lat, w lutym 2011 został powalony przez wichurę[2]. W parku występują liczne gatunki obcego pochodzenia m.in. korkowiec amurski, tuż przy nim rośnie jedyny w Koszalinie egzemplarz magnolii drzewiastej. Unikatem na skalę całego miasta jest cypryśnik błotny oraz miłorząb dwuklapowy, który jest jednym z dwóch okazów na terenie miasta. Wśród nasadzeń wyróżnia się również aleja platanów klonolistnych, klon jawor, jesion wyniosły, magnolia drzewiasta i korkowiec amurski. Ogółem wyróżniono 124 gatunków i odmian drzew i krzewów[3].
- Park im. Książąt Pomorskich 'B' (dawniej Park im. Hanki Sawickiej) – posiadający powierzchnię 3,65 ha. Jest najbardziej na południe wysuniętą częścią wspomnianego powyżej zwartego ciągu zieleni. W tej części parku wyróżniono 91 gatunków i odmian drzew oraz krzewów, wśród których występują ciekawe i rzadkie gatunki m.in. dąb szypułkowy odm. stożkowa, korkowiec amurski, wierzba babilońska oraz orzech czarny i wiele innych pomników przyrody[4]. W zachodniej części znajduje się fragment murów miejskich[5] (pomiędzy ul. Juliusza Słowackiego a 1 maja)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zespół przyrodniczo-krajobrazowy. [w:] Ekofizjografia do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Koszalina s. 33-34 [on-line]. architektsarp.pl. [dostęp 2016-04-20]. (pol.).
- ↑ "Wichura zniszczyła najstarsze drzewo w Koszalinie" Głos Koszaliński 9 lutego 2011
- ↑ Wacław Nowicki, Koszalin i okolice, Gdynia: Wydawnictwo Region, 2006, s. 49-50, ISBN 83-60437-06-8, ISBN 978-83-60437-06-3, OCLC 749837194.
- ↑ źródło: UM Koszalin. [dostęp 2008-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-22)].
- ↑ Plan miasta Koszalina Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera Warszawa 2007 ISBN 978-83-7539-046-9
- ↑ Władysław Stachlewski "Koszalin i okolice" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1981 ISBN 83-217-2326-8 s. 27, 34