Pełnomocnik medyczny

Pełnomocnik medyczny – wybrana przez pacjenta osoba, która reprezentuje jego wolę, stanowisko oraz interesy w sytuacji, gdy sam pacjent nie może lub nie chce tego uczynić samodzielnie. Pełnomocnik medyczny podejmuje decyzje dotyczące życia i zdrowia pacjenta, posiadając szczegółową wiedzę na jego temat. Powinien także szanować wolę swego mocodawcy i wyznawane przez niego wartości^[1].

Instytucja pełnomocnika medycznego istnieje w wielu krajach świata, m.in. w Australii, Belgii, Hiszpanii, Izraelu, Stanach Zjednoczonych i Szwajcarii. Ogólne zasady powoływania różnego rodzaju stałych pełnomocników określa Rekomendacja nr 11 Rady Europy z 2009 r.

Polska należy do tych krajów, w których nie ma pełnomocników medycznych. Wprowadzenie takiej instytucji do polskiego systemu prawnego postuluje Polska Grupa Robocza ds. Problemów Etycznych Końca Życia^[2]. Członkowie tej Grupy opublikowali wiosną 2016 r. szczegółowy projekt odpowiednich zmian w polskim prawie^[3]. Zgodnie z tym projektem każda nieubezwłasnowolniona osoba dorosła mogłaby zostać pełnomocnikiem medycznym. Pełnomocnictwo zaczynałoby obowiązywać w momencie utraty przez mocodawcę kompetencji decyzyjnych lub w momencie wyrażenia woli o nieinformowaniu o stanie własnego zdrowia. Pełnomocnik medyczny podejmowałby decyzje w sprawach związanych z postępowaniem medycznym, ale nie miałby obowiązku pełnienia funkcji opiekuńczych wobec pacjenta.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.M. Szeroczyńska M.M. i inni, Institution of the health care agent in Polish legislation: position of the Polish Working Group on End-of-Life Ethics [online], „Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej” 126 (2016) 5, s. 313-320 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05] .
↑ LeszekL. Pawłowski LeszekL., MonikaM. Lichodziejewska-Niemierko MonikaM., Korzyści wynikające z wprowadzenia instytucji pełnomocnika medycznego. Projekt Polskiej Grupy Roboczej ds. Problemów Etycznych Końca Życia, „Gazeta AMG”, 2018 .
↑ M.M. Szeroczyńska M.M. i inni, Instytucja pełnomocnika medycznego w Polsce – stanowisko Polskiej Grupy Roboczej ds. Problemów Etycznych Końca Życia, „Medycyna Praktyczna” 330 (2016) 5, s. 102-111 .

[1] M.M. Szeroczyńska M.M. i inni, Institution of the health care agent in Polish legislation: position of the Polish Working Group on End-of-Life Ethics [online], „Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej” 126 (2016) 5, s. 313-320 [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05] .

[2] LeszekL. Pawłowski LeszekL., MonikaM. Lichodziejewska-Niemierko MonikaM., Korzyści wynikające z wprowadzenia instytucji pełnomocnika medycznego. Projekt Polskiej Grupy Roboczej ds. Problemów Etycznych Końca Życia, „Gazeta AMG”, 2018 .

[3] M.M. Szeroczyńska M.M. i inni, Instytucja pełnomocnika medycznego w Polsce – stanowisko Polskiej Grupy Roboczej ds. Problemów Etycznych Końca Życia, „Medycyna Praktyczna” 330 (2016) 5, s. 102-111 .

[1]

[2]

[3]