Pedro Canavarro
| Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1937 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, historyk sztuki, nauczyciel akademicki |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego (1989–1994) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Pedro Manuel Guedes de Passos Canavarro (ur. 9 maja 1937 w Santarém) – portugalski polityk, historyk, historyk sztuki i nauczyciel akademicki, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Prawnuk polityka i prawnika Passos Manuela. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Lizbońskim, zdobył dyplom z zakresu muzealnictwa i konserwacji zabytków. Został wykładowcą na macierzystej uczelni, a także profesorem w Instituto Superior de Línguas e Administração Leiria i w Wyższym Instytucie Dziennikarskim. Specjalizował się w zakresie historii sztuki, sztuki portugalskiej i cywilizacji greckiej. Pracował też m.in. w Museu Nacional de Arte Antiga i jako lektor języka portugalskiego na uniwersytetach w Japonii. Był komisarzem XVII Wystawy Sztuki, Nauki i Kultury z 1983 Exposição de Arte, Ciência e Cultura oraz komisarzem generalnym Portugalii podczas festiwalu sztuki Europalia 89 w Japonii. Kierował Stowarzyszeniem Przyjaźni Portugalsko-Japońskiej i Towarzystwem Ochrony Dziedzictwa Historycznego i Kulturowego w Santarém[1][2].
Związał się z Demokratyczną Partią Odnowy, w której był później sekretarzem generalnym i przewodniczącym. Zasiadał w radzie miejskiej w Santarém i w Zgromadzeniu Republiki[2]. W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego z listy Partii Socjalistycznej (jako jedyny przedstawiciel PRD). Przystąpił do frakcji socjalistycznej, jednak w grudniu 1990 przeszedł do Grupy Tęcza. W 1991 wystartował jako lider listy Demokratycznej Partii Odnowy w wyborach parlamentarnych. Po porażce wystąpił z delegacji Partii Socjalistycznej i zaczął reprezentować własne ugrupowanie (w którym jednocześnie utracił przywództwo). W Europarlamencie należał m.in. do Komisji ds. Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów, Komisji ds. Zagranicznych i Bezpieczeństwa oraz Delegacji ds. stosunków z Japonią[3]. Później kandydował do Europarlamentu jako niezależny we Włoszech[2].
Jest rozwiedziony, ma troje dzieci. Został wielokrotnie odznaczony, m.in. jako Wielki Oficer (1983) i Krzyżem Wielkim (2012) Orderu Infanta Henryka oraz Złotych i Srebrnych Promienie Orderu Wschodzącego Słońca[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 131. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ a b c d Joanna Carreira: Pedro Canavarro: "Gosto de passear sobre o mistério". caras.sapo.pt, 21 maja 2011. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)]. (port.).
- ↑ Pedro Manuel Canavarro. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-12].