Penitencjarna Kolonia Rolna
Penitencjarna Kolonia Rolna – typ zakładu karnego o rygorze ograniczonej wolności, działający w okresie II RP. Celem tego projektu była ochrona skazanych przed złym wpływem recydiwistów oraz pełna ich resocjalizacja. W zakładzie takim przebywały młode osoby w wieku od siedemnastego do trzydziestego roku życia, które przed popełnieniem przestępstwa pracowali na roli, a które skazane były po raz pierwszy na karę więzienia, nie większą niż dziesięć lat[1].
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Jedną z takich placówek była penitencjarna kolonia dla kobiet, działająca od marca 1936 r. w prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia folwarku w Walendowie (do roku 1946), w którym to zakładzie zamieszkało ok. stu więźniarek. Ministerstwo Sprawiedliwości płaciło za każdą z nich sumę potrzebną na pokrycie podstawowych kosztów utrzymania[2]. Kolonistki pracowały w polu i na gospodarstwie, a zimą uczyły się czytać, pisać, robót ręcznych, szycia[3].
Innym przykładem była penitencjarna kolonia rolna w Targowej Górce, działająca tam w latach 1934 - 1952[1]. Na folwarku należącym do Ministerstwa Sprawiedliwości, więźniowie zajmowani się produkcją żywności na potrzeby więziennictwa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Penitencjarna kolonia rolna w Targowej Górce 1934 - 1952 - historia.nekla.eu
- ↑ Ewa Katarzyna Czaczkowska - Siostra Faustyna. Biografia Świętej, Wydawnictwo SIW Znak, Kraków 2012, s. 180
- ↑ Historia klasztoru - www.faustyna.pl