Piotr Martyniuk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Martyniuk
Ilustracja
płk prof. dr hab. inż. Piotr Martyniuk
Pułkownik Pułkownik
Data i miejsce urodzenia

11 października 1977
Hrubieszów

Piotr Marcin Martyniuk[1] (ur. 11 października 1977 w Hrubieszowie[2]) – polski wojskowy, profesor nauk technicznych, specjalista w zakresie detekcji promieniowania podczerwonego, pracownik naukowy Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie (WAT)[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Zamościu[2][3]. Studiował na Wydziale Inżynierii Chemii i Fizyki Technicznej Wojskowej Akademii Technicznej na kierunku Fizyka Techniczna. Studia ukończył z wyróżnieniem w 2001 r. otrzymując dyplom magistra inżyniera za pracę pt. „Charakteryzacja struktur epitaksjalnych z HgCdTe stosowanych w konstrukcji detektorów podczerwieni”[2][4].

Po ukończeniu studiów w WAT rozpoczął służbę wojskową w 4 Pułku Chemicznym im. Ignacego Mościckiego w Brodnicy. W czasie służby ukończył Defence Language Institute – Lackland AFB, TX i z wyróżnieniem US Army Chemical School w Fort Leonard Wood, MO[2]. W 2005 r. otworzył przewód doktorski na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej. Pracę doktorską pod kierownictwem prof. dr. hab. inż. czł. rzecz. PAN Antoniego Rogalskiego „Graniczne parametry detektorów podczerwieni z kwantowymi efektami rozmiarowymi” obronił w 2008 r.[1][2][4][5]

Służbę wojskową i pracę naukową kontynuował w Wojskowej Akademii Technicznej[1]. W 2013 r. został laureatem programu Top 500 Innovators – Stanford University organizowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego[2][6]. Stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymał w 2015 r. w Instytucie Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej za cykl publikacyjny pt. „Barierowe detektory podczerwieni jako nowa generacja detektorów HOT”[1] wyróżniony nagrodą Dziekana Wydziału IV Polskiej Akademii Nauk (PAN)[7]. Również w 2015 r. został Kierownikiem Zakładu Fizyki Ciała Stałego IFT oraz zastępcą redaktora naczelnego czasopisma Opto-Electronics Review. W 2018 r. został profesorem Wojskowej Akademii Technicznej[2][4] oraz awansował na stopień pułkownika[2][4]. W 2021 r. przebywał na stażu naukowym w KIND Lab, Ohio State University w ramach Stypendium Fulbrighta – Senior Award[2][8][9].

W 2022 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł naukowy profesora nauk technicznych[1][10].

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Zajmuje się techniką podczerwieni, w szczególności projektowaniem struktur detekcyjnych, technologią wzrostu warstw epitaksjalnych AIIBVI (HgCdTe) i AIIIBV (objętościowych InAsSb i supersieci-II rodzaju InAs/GaSb i InAs/InAsSb), processingiem i charakteryzacją przyrządów aktywnych w tym zakresie promieniowania[11]. Jest autorem ponad 180 recenzowanych artykułów naukowych: ORCID, Google Scholar[12][13][14]. Został skwalifikowany w rankingu Uniwersytetu Stanforda i wydawnictwa Elsevier obejmującym najbardziej wpływowych 2% naukowców na świecie (TOP 2%) opublikowanym w magazynie PLOS Biology (2021)[2][15][16] oraz został wymieniony w rankingu AD Scientific Index 2023[2][17].

W trakcie swojej kariery naukowej pełnił funkcję kierownika projektów krajowych i międzynarodowych finansowanych przez Narodowe Centrum Nauki, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju[18][19][20]. Jako pracownik naukowy WAT ściśle współpracuje z firmą zaawansowanych technologii VIGO Photonics SA[19][21][22]. Jest członkiem komitetów naukowych konferencji: QSIP – Quantum Structure Infrared Photoetectors, NUSOD – Numerical Simulation of Optoelectronic Devices, KKE – Krajowa Konferencja Elektroniki[23][24][25]. Pełni funkcję zastępcy Redaktora Naczelnego pisma naukowego Opto-Electronics Review[2][4].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda Naukowa Wydziału IV Nauk Technicznych PAN w 2016 r. za jednotematyczny cykl publikacji w ramach procedury habilitacyjnej pod zbiorczym tytułem: „Barierowe detektory podczerwieni jako nowa generacja detektorów HOT”[7].
  • zespołowa Nagroda I stopnia w kategorii za najlepszą pracę naukową lub rozwojową za pracę pt. „Detektory HOT o krótkiej stałej czasowej” – V Konkurs na najlepszą pracę naukową i wdrożenie z obszaru obronności w 2017 r.[26][27]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Piotr Marcin Martyniuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-08-14].[martwy link]
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m płk prof. dr hab. inż. Piotr Martyniuk [online], Projekty ZFCS [dostęp 2023-07-18] (pol.).
  3. ↑ 100-Lecie I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego w Zamościu – Lista Absolwentów I LO [online], 100-Lecie I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego w Zamościu [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  4. ↑ a b c d e Profil osoby – Piotr Marcin Martyniuk – Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego [online], repo.bg.wat.edu.pl [dostęp 2023-07-21].
  5. ↑ Piotr Martyniuk, Graniczne parametry detektorów podczerwieni z kwantowymi efektami rozmiarowymi [online], 2008 [dostęp 2023-07-14] (pol.).
  6. ↑ Głos_Akademicki, październik 2013, s. 4.
  7. ↑ a b Nagrody naukowe Wydziałów Polskiej Akademii Nauk PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2023-07-13].
  8. ↑ Krishna Infrared Detector K.I.N.D. Laboratory [online], Electrical & Computer Engineering, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2023-07-18] (ang.).
  9. ↑ Laureaci stypendium Fulbrighta 2020-21 – Fulbright Poland [online], 3 lutego 2020 [dostęp 2023-07-13] (pol.).
  10. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 2022 r. nr 115.10.2022 w sprawie nadania tytułu profesora [online], eli.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-13].
  11. ↑ Zakład Fizyki Ciała Stałego [online], Projekty ZFCS [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  12. ↑ ORCID [online], orcid.org [dostęp 2023-07-15].
  13. ↑ Piotr Martyniuk [online], scholar.google.com [dostęp 2023-07-15].
  14. ↑ https://www.researchgate.net/profile/Piotr-Martyniuk.
  15. ↑ Naukowcy WAT wśród najbardziej wpływowych 2% uczonych na świecie [online], wojsko-polskie.pl [dostęp 2023-08-14]..
  16. ↑ Jeroen Baas, Kevin Boyack, John P.A. Ioannidis, August 2021 data-update for „Updated science-wide author databases of standardized citation indicators”, t. 3, 19 października 2021, DOI: 10.17632/btchxktzyw.3 [dostęp 2023-07-23] (ang.).
  17. ↑ Military University of Technology in Warsaw Rankings – AD Scientific Index 2023 [online], adscientificindex.com [dostęp 2023-07-23].
  18. ↑ Wyniki konkursu OPUS 22, SONATA 17 [online], Narodowe Centrum Nauki [dostęp 2023-07-16] (pol.).
  19. ↑ a b Detektory długofalowe – wspólny projekt WAT i VIGO Photonics [online], wojsko-polskie.pl [dostęp 2023-07-16].
  20. ↑ Długofalowe detektory z anteną dielektryczną [online], Nauka w Polsce [dostęp 2023-07-16] (pol.).
  21. ↑ Czujniki podczerwieni – specjalność WAT i VIGO System [online], wojsko-polskie.pl [dostęp 2023-07-15].
  22. ↑ Czujniki podczerwieni – specjalność WAT i VIGO System [online], wojsko-polskie.pl [dostęp 2023-07-15].
  23. ↑ n, Program Committee [online], QSIP2022 | Kraków – Poland [dostęp 2023-07-15] (ang.).
  24. ↑ NUSOD-21 Chairs & Committees [online], nusod.org [dostęp 2023-07-15].
  25. ↑ KKE [online], kke.umg.edu.pl [dostęp 2023-07-15].
  26. ↑ V Konkurs na najlepszą pracę naukową i wdrożenie z obszaru obronności – Ministerstwo Obrony Narodowej – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2023-07-14] (pol.).
  27. ↑ Laureaci konkursu z obszaru obronności – Ministerstwo Obrony Narodowej – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2023-07-22] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Martyniuk&oldid=72790018”