Piotr Urbankowski
Piotr Franciszek Urbankowski (ur. 1954[1]) – polski polityk, dyplomata i urzędnik państwowy, w 1996 podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów w latach 2001–2003 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z wykształcenia historyk, początkowo pracował w szkolnictwie[2]. Od 1984 zatrudniony w pionie organizacyjnym Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1989–1993 pozostawał zastępcą Konsula Generalnego RP w Malmö. Następnie od 1993 pracował w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą jako szef departamentu personalnego i gabinetu ministra, a od czerwca 1994 do stycznia 1996 był dyrektorem generalnym resortu[3]. Zasiadał w radach nadzorczych Cenreksu, TP SA i Kolmeksu[4].
Od 25 stycznia do 31 grudnia 1996 pozostawał podsekretarzem stanu w Urzędzie Rady Ministrów[3]. W latach 1996–1998 kierował Urzędem Zamówień Publicznych, następnie zatrudniony w Elektrimie. Od listopada 1999 do listopada 2001 pracował w dziale kadr Telewizji Polskiej jako specjalista i następnie szef. W 2001 został wiceministrem obrony narodowej z rekomendacji Polskiego Stronnictwa Ludowego, odpowiedzialnym za sprawy społeczne[5]. Zakończył pełnienie funkcji 3 marca 2003 po wyjściu PSL z koalicji rządzącej. Następnie bezskutecznie ubiegał się o powrót do pracy w TVP za pośrednictwem Adama Halbera[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Franciszek Urbankowski. osoby-krs.pl. [dostęp 2018-09-22].
- ↑ Marek Henzler: Drugi garnitur (cd.). polityka.pl, 8 grudnia 2001. [dostęp 2022-07-06].
- ↑ a b Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ a b Piotr Urbankowski, człowiek z SMS-a. wyborcza.pl, 29 maja 2003. [dostęp 2018-09-22].
- ↑ Marihuana podbija koszary. hyperreal.info, 18 grudnia 2002. [dostęp 2018-09-22].