Plazmotron
 |
Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Plazmotron (palnik plazmowy) – urządzenie do wytwarzania plazmy zimnej o temperaturze do 30 000 K[1].
Istnieją dwa podstawowe typy plazmotronów: z łukiem wewnętrznym oraz z łukiem zewnętrznym. Różnią się one między sobą sposobem wytwarzania łuku elektrycznego, który w tym pierwszym przypadku powstaje w palniku plazmowym pomiędzy dwiema wewnętrznymi elektrodami. Natomiast łuk zewnętrzny powstaje pomiędzy elektrodą wewnętrzną palnika, a obrabianym materiałem (który w takim przypadku musi być dobrym przewodnikiem elektrycznym).[potrzebny przypis]
W obu typach konstrukcji obojętny gaz (argon, azot, itp.) zostaje ogrzany w palącym się łuku elektrycznym i tworzy strumień plazmy kierowany następnie z palnika do obrabianego materiału.[potrzebny przypis]
Moc plazmotronów małej i średniej mocy zawiera się w zakresie od kilku do kilkuset kilowatów. Buduje się także plazmotrony dużej mocy do kilkudziesięciu megawatów[2].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Plazmotrony stosowane są m.in. do spawania, cięcia metali i trudnotopliwych materiałów, nanoszenia powłok (natrysk plazmowy[3])[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mały ilustrowany leksykon techniczny, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1983, s. 380–381, ISBN 83-204-0602-1.
- ↑ a b palnik plazmowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-05-27].
- ↑ Adam Tchór, Łukasz Boroń, Marzanna Książek, Kształtowanie struktury i właściwości powłok węglikowych Cr3C2 - NiCr nanoszonych metodą natrysku plazmowego na powierzchnię odlewów z żeliwa sferoidalnego, „Prace Instytutu Odlewnictwa”, 48 (2), 2008, s. 36 [dostęp 2023-05-28].