Podwodne tankowce 40000 DWT

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tankowce 40.000 DWT
Kraj budowy

Stany Zjednoczone

Zbudowane

0

Wyposażenie

ładowność: 40.000 DWT

Wyporność:
• na powierzchni

81.800 ton

• w zanurzeniu

90.000 ton

Długość

237,8 metra

Szerokość

36.58 metra

Napęd:
3 reaktory (168.000 KM)
Prędkość:
• w zanurzeniu


30 węzłów

Podwodne tankowce o ładowności 40000 ton – niezrealizowany projekt amerykańskich komercyjnych podwodnych tankowców przeznaczonych do transportu ropy naftowej z portów południowej Alaski do kontynentalnej części USA. Projekt opracowywano jako alternatywę dla ropociągów łączących pola naftowe Alaski z pozostałą częścią Ameryki. Ze względów politycznych jednak, zdecydowano się na budowę stałego połączenia naziemnego. Jednostki te, o wyporności 81.000 ton na powierzchni i 90.000 ton w zanurzeniu, miały mieć ładowność 40.000 ton, źródło energii zaś stanowić miały 3 reaktory jądrowe zasilające turbiny o łącznej mocy 168.000 koni mechanicznych. Tak skonfigurowany układ napędowy jednostki zapewniać miał transport ropy pod wodą z prędkością 30 węzłów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003, s. 241-243. ISBN 1-57488-530-8.