Powięź powierzchowna grzbietu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Powięź powierzchowna grzbietu (łac. fascia superficialis dorsi) – w anatomii człowieka cienka, włóknista błona, stanowiąca część ogólnej powięzi powierzchownej w obrębie grzbietu. Pokrywa ona powierzchnię mięśnia najszerszego grzbietu i mięśnia czworobocznego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 673, ISBN 978-83-200-4323-5.