Przechodniość (gramatyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przechodniość – właściwość czasowników, która odnosi się do tego, czy czasownik może przyjmować stronę bierną[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pojęcie przechodniości, a także inne pojęcia, które są dzisiaj podstawami językoznawstwa, zostały po raz pierwszy wprowadzone przez stoików i szkołę wędrowną. Pojęcia te prawdopodobnie odnosiły się do całego zdania zawierającego czasowniki przechodnie lub nieprzechodnie, a nie tylko do czasownika[2][3]. Odkrycie stoików było później wykorzystywane i rozwijane przez filologów szkoły aleksandryjskiej, a później gramatyków[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Subcategories of Verbs.. W: Andrew Carnie: Syntax: A Generative Introduction. Blackwell Publishing, 2013-10-03.
  2. Linguaggio nell'Enciclopedia Treccani.
  3. Michael Ian: English Grammatical Categories: And the Tradition to 1800. ISBN 978-0-521-14326-4. (ang.).
  4. Michael Frede. The Stoic Notion of a Grammatical Case. „Bulletin of the Institute of Classical Studies”, s. 13–24, 1994. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]