Przeginia (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb
Herb

Przeginia (Przegonia) – polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym między dwoma półksiężycami złotymi, barkami ku sobie w słup taki sam miecz na opak w słup, w klejnocie pół smoka ziejącego ogniem, na którym prostopadle do paszczy taki sam miecz i półksiężyce jak na tarczy

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Znany jest zapis z 1398 i jedna pieczęć średniowieczna z 1421 i 1424 Piotra Wolframa, kanonika krakowskiego.

Herb ten uważany jest za odmianę herbu Ostoja ze względu na podobieństwo i miejsce występowania.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bartkowski, Bątkowski, Blizicki, Bortkiewicz, Bratkowski, Domaracki, Dulski, Dyako, Dzwonkowski, Epimach, Fiedorowicz, Głodowski, Gołuski, Hryncewicz, Hryniewicki, Hryniewiecki, Hrynkiewicz, Huba, Hube, Kowalikowski, Kowalkowski, Kryński, Kryski, Ktahelski, Lisowski, Lissowski, Nićwieciński, Niewieściński, Nikonowicz, Odloczyński, Piechowicz, Plewaka, Plewako, Przegaliński, Przegon, Przegoń, Przepałkowski, Przezdomski, Sieracki, Strzegocki, Wietrzyński, Wolfram, Zakobielski, Zołczycki, Zwiartowski, Zwonkowski, Żołczycki, Żółcic.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ulanowski, Bolesław "Starodawne prawa polskiego pomniki", t.7, Kraków 1885
  • Gajl, Tadeusz "Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów"
  • Genealogia Dynastyczna