Przepływomierz wirowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przepływomierz wirowy (Vortex) – przyrząd pomiarowy, który mierzy jaka ilość medium przepływa przez daną powierzchnię prostopadłą do kierunku przepływu.

Zasada działania[edytuj | edytuj kod]

Podstawą działania przepływomierza Vortex jest teoria ścieżki wirowej Karmana, opisująca zjawisko powstawania wirów za ciałem nieopływowym.

Przegroda, umieszczona w strudze przepływającego płynu, generuje zawirowania, które naprzemiennie odrywają się od jej boków i unoszą wraz ze strumieniem. Częstotliwość odrywania wirów jest wprost proporcjonalna do średniej prędkości przepływu, a więc do strumienia objętości. Podczas odrywania wirów, po dwóch stronach przegrody, powstają naprzemienne chwilowe pola niskiego ciśnienia. Umieszczony za przegrodą czujnik (np. pojemnościowy) wykrywa je, zlicza i przetwarza na linowy sygnał cyfrowy proporcjonalny do prędkości przepływającego płynu.

Zalety:

  • uniwersalne rozwiązanie dla pomiaru cieczy, pary i gazów
  • wysoka niezależność pomiaru od zmian ciśnienia, temperatury i lepkości
  • wysoka stabilność długoterminowa, brak płynięcia zera (z uwagi na wysoką stabilność długoterminową, parametry przepływomierza (wsp. k, punkt zerowy) określone są jednorazowo podczas kalibracji i nie ulegają zmianie w całym okresie późniejszego użytkowania)
  • brak części ruchowych
  • pomijalny spadek ciśnienia w rurociągu
  • wysoka dynamika pomiaru

Wady:

  • brak możliwości pomiaru małychy wartości przepływu (wiry powstają dopiero przy pewnej niezerowej prędkości przepływu)
  • wrażliwość na drgania instalacji na której zamontowany jest przepływomierz (wzbudzają w drgania czujnik pomiarowy, który interpretuje je jako przepływ)
  • wymaga dobrze ustabilizowanego strumienia medium (należy zapewnić odpowiednio długi odcinek prosty przed i za przepływomierzem)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]