Rachunkowość społeczna
Rachunkowość społeczna – w ujęciu szerszym to dyscyplina statystyczno-ekonomiczna, która bada w sposób zintegrowany strumienie materialno-rzeczowe oraz strumienie finansowe w skali gospodarki narodowej[1]. W ujęciu węższym jest to technika statystyczna, która obrazuje gospodarkę danego kraju w formie ilościowej[1].
Rachunkowość społeczna dzieli gospodarkę narodową na 4 sektory[2]:
- I — ludność i gospodarstwa domowe
- II — przedsiębiorstwa;
- III — podmioty wchodzące w skład systemu budżetowego;
- IV — podmioty zagraniczne
W wyniku obliczeń dokonanych techniką rachunkowości społecznej powstaje wartość produktu społecznego, która może być wyrażona w produkcie krajowym brutto, produkcie narodowym brutto, produkcie narodowym netto oraz w dochodach osobistych[3].
Rachunkowość społeczna w ujęciu mikro oznacza rachunkowość przedsiębiorstw, służącą włączeniu aspektów środowiskowych i społecznych w obszar przedmiotowy rachunkowości tak, aby był możliwy pomiar operacji gospodarczych w relacjach między działalnością gospodarczą a środowiskiem przyrodniczym i społeczeństwem (por. Rachunkowość zrównoważona)[4]. Rosnące znaczenie sprawozdawczości ESG wraz z potrzebą integrowania informacji finansowych i niefinansowych stanowi istotną przesłankę rozwoju rachunkowości rozwoju zrównoważonego / rachunkowości zrównoważonej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zygmunt Kowalczyk, Rachunkowość społeczna. Wartości poznawcze i znaczenie praktyczne, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1974, s. 5.
- ↑ rachunkowość społeczna, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-03-07].
- ↑ Rachunkowość społeczna [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2016-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-16].
- ↑ Beata Zyznarska-Dworczak, Rachunkowość zrównoważona w ujęciu kognitywno-teoretycznym, Poznań 2019, ISBN 978-83-66199-91-0, OCLC 1264710025 [dostęp 2022-02-11].