Radiografia izotopowa zbiorników podstawy czaszki
Radiografia izotopowa zbiorników podstawy czaszki (scyntygrafia przestrzeni płynowej, ang. radionuclide cisternography) – radioizotopowa obrazowa technika diagnostyczna, służąca do oceny przestrzeni płynowej i krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.
Opis metody[edytuj | edytuj kod]
Radiografia izotopowa zbiorników podstawy czaszki polega na wprowadzeniu do przestrzeni płynowej ośrodkowego układu nerwowego znakowanej izotopem 131I albuminy albo 169Y-DTPA lub 111In-DTPA z nakłucia lędźwiowego lub podpotylicznego. Następnie pacjent jest umieszczony pod gamma-kamerą, co pozwala zarejestrować zmiany radioaktywności płynu mózgowo-rdzeniowego.
Interpretacja[edytuj | edytuj kod]
W warunkach prawidłowych po 1-2 godzinie izotop pojawia się w zbiornikach podstawy mózgu, po 4-6 godzinach nad sklepieniem mózgu, a po 24 godzinach w zatoce strzałkowej górnej. Komory mózgu nie są normalnie widoczne. W przypadku wodogłowia izotop dyfunduje w kierunku przeciwnym do zwolnionego przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego i pojawia się w komorach mózgu.
Wskazania[edytuj | edytuj kod]
- podejrzenie wodogłowia
- ustalenie zasadności założenia zastawki przedsionkowo-komorowej w wodogłowiu
- kontrolowanie funkcjonowania zastawki przedsionkowo-komorowej
- podejrzenie przetoki płynu mózgowo-rdzeniowego do jamy nosowej (diagnostyka płynotoku).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marco Mumenthaler, Heinrich Mattle Neurologia. Wydanie III polskie, Urban & Partner, Wrocław 2001 ISBN 3-13-380010-8.