Recto-verso

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Od lewej do prawej (na przykład w języku angielskim)
Książki od prawej do lewej (np. arabski lub hebrajski)

Recto-versodruk obustronny: recto z prawej strony kartki książki lub broszury, verso – z lewej. Przy pojedynczej kartce, recto oznacza przednią, verso – tylną stronę zadrukowanej kartki.

Recto-verso to jedna z form zabezpieczenia druku. Polega ona na druku grafiki na stronie przedniej (recto) i odwrotnej (verso). Grafiki oglądane oddzielnie mogą nie nieść żadnej treści, ale dopiero oglądane pod światło, wspólnie tworzą element znaczeniowy. Efekt ten jest widoczny w polskim prawie jazdy: na przedniej stronie dokumentu, po lewej stronie od napisu „prawo jazdy” znajduje się grafika nie niosąca ze sobą żadnej treści znaczeniowej. Jednak, gdy ogląda się ją pod światło to w połączeniu z grafiką znajdującą się na prawo od pola 13 na odwrotnej stronie dokumentu, ukazują się litery „PL”. Aby taki efekt uzyskać, obie grafiki muszą być ze sobą dobrze spasowane. Jest to trudność techniczna w druku i przez to stanowi element zabezpieczenia dokumentu przed jego sfałszowaniem. Związane jest to z tym, że fałszerz nie dopasuje domowymi technikami rewersu i awersu dokumentu w taki sposób, aby powstały wzór był identyczny z oryginałem. Podobną metodą zabezpieczane są także banknoty.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]