Reimond Speleers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prof. Speleers na spotkaniu członków Międzynarodowej Komisji z ministrem zdrowia Rzeszy w Berlinie, 1943 r. (Prof. Speleers stoi w środku we fraku z białą chusteczką w kieszonce)
Podpis prof. Speleersa pod protokołem końcowym Międzynarodowej Komisji Katyńskiej, 1943 r.

Reimond Speleers (ur. 1876 w Waasmunster, zm. 1951 w Aalst)[1] – belgijski profesor medycyny, jeden z dwunastu lekarzy, którzy w kwietniu 1943 r. udali się w składzie Międzynarodowej Komisji do Katynia, aby osobiście dokonać sekcji zwłok zamordowanych polskich oficerów i ustalić czas popełnienia zbrodni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył medycynę na uniwersytecie w Leuven, gdzie był działaczem flamandzkiego związku studentów. W 1903 r. otworzył praktykę okulistyczną[2], prowadząc jednocześnie działalność w Ruchu Flamandzkim (Vlaamse Beweging), organizacji walczącej o autonomię flamandzkiej części Belgii. Podczas I wojny światowej piastował funkcję dziekana wydziału medycznego uniwersytetu w okupowanej przez Niemców Gandawie. Posądzany o kolaborację musiał w 1918 r. wraz z rodziną wyjechać do Holandii[3]. W latach międzywojennych pracował w Holandii stając się jednym z czołowych specjalistow europejskich w dziedzinie okulistyki.

W 1940 r. powrócił do Gandawy i został zatrudniony jako profesor na tamtejszym uniwersytecie. W 1943 r. uczestniczył w pracach Komisji Międzynarodowej w Katyniu, gdzie jednak nie dokonywał osobiście sekcji zwłok, lecz występował w roli obserwatora. Po wyzwoleniu Gandawy we wrześniu 1944 r. został aresztowany[2] przez członków belgijskiego ruchu oporu, wśród których było wielu komunistów. Znalezione w domu Speleersa dokumenty dotyczące zbrodni katyńskiej, świadczące o winie Rosjan, zostały zniszczone przez belgijskich komunistów[potrzebny przypis], a majątek prof. Speleersa skonfiskowany. W grudniu 1947 roku został skazany na 20 lat więzienia za działalność w Flamandzkim Związku Narodowym[4][5]. Istnieje podejrzenie, że wyrok ten mógł być zemstą komunistów, którzy osiągnęli spore wpływy w powojennej Belgii, za podpis prof. Speleersa złożony pod dokumentem potwierdzającym winę Sowietów w masakrze w Katyniu[6]. W 1948 roku ciężko zachorował i został przeniesiony do kliniki w Aalst, gdzie zmarł trzy lata później[4][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Joris Dedeurwaerder: Projekt Reimond Speleers. NCBI. [dostęp 2010-03-06]. (niderl.).
  2. ↑ a b Overlijden Reimond Speleers. NCBI. [dostęp 2010-03-06]. (niderl.).
  3. ↑ Anna Elisabeth Jessen: Kraniet fra Katyn. Beretning om massakren i 1940. Kopenhaga: Høst & Søn, 2008, s. 252.
  4. ↑ a b Uniwersytet Gandawski, 4.3. De universitaire epuratie [online], Uniwersytet Gandawski [dostęp 2021-09-26] (niderl.).
  5. ↑ Joris Dedeurwaerder, Professor Speleers: een biografie [online], Archief voor nationale bewegingen [dostęp 2021-09-26] (niderl.).
  6. ↑ Anna Elisabeth Jessen: Kraniet fra Katyn. Beretning om massakren i 1940. Kopenhaga: Høst & Søn, 2008, s. 253.
  7. ↑ Joris Dedeurwaerder, Speleers, Reimond H.L. [online], NEVB Online [dostęp 2021-09-26] (niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reimond_Speleers&oldid=68873504”