Roman II Michajłowicz Młody

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Roman II Michajłowicz Młody (ros. Роман Михайлович Молодой) (ur. ?, zm. 1401) – książę brański, wielki książę czernihowski,

Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Uważany jest za syna księcia czernihowskiego Michała III Aleksandrowicza [1], wnuka Aleksandra Michajłowicza, prawnuka Michała Romanowicza, praprawnuka Romana Michajłowicza Starego księcia czernihowskiego i brańskiego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Bitwa na Kulikowym Polu

W 1375 roku Roman Michajłowicz "Briański" towarzyszył wielkiemu księciu moskiewskiemu Dymitrowi Dońskiemu w wyprawie na Twer przeciwko księciu twerskiemu.

W 1380 roku książę Roman towarzyszył w pochodzie i wziął udział w bitwie po stronie wielkiego księcia moskiewskiego Dymitra Dońskiego, w której zwyciężeni zostali Tatarzy pod wodzą samego Mamaja, w bitwie na Kulikowym Polu.

W 1395 roku książę litewski Witold zajął Smoleńsk pod pozorem ochrony przed najazdem tatarskim i ustanowił tam Romana Michajłowicza (księcia briańskiego i czernichowskiego) jako swojego namiestnika zmieniając księstwo w prowincję Wielkiego Księstwa Litewskiego.

W 1401 roku miasto Smoleńsk zdobyły połączone hufce księcia Jurija (Jerzego) Smoleńskiego i księcia Olega Riazańskiego, księcia Romana Michajłowicza zabito.[2] Latopis twerski podając list Witolda do wielkiego księcia moskiewskiego Wasyla I z roku 1404 z pod pióra Witoldowego, zdanie o księciu Juriju (Jerzym) Smoleńskim - zawiera tekst: „brata mně i tobě knjazja wielikogo Romana Czernigowskogo ubił iō kaznu jego wziałō”. Zachowana notatka prowadzi wprost do wniosku, iż w zabójstwie Romana Michajłowicza brał udział książę litewski Witold, w celu zagarnięcia jego włości. Latopisy opowiadając o śmierci księcia Romana w Smoleńsku, wyraźnie zaznaczają, iż zabójcy wypuścili „żonę i dzieci” księcia Romana. Więc dzieci miał kilkoro.[3]


Dzieci: Semen, Olga, (...?)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. B. Мартынюк'A. A. Пархомчuк: STUDIA HISTORICA EUROPAE ORIENTALIS - Исследования по истории Восточной Европы, Wydanie 11, ISSN 2079-1488, Минск РИВШ 2018, str. 107,108, 112, 113.
  2. J. Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV wieku
  3. Kuczyński S., Ziemie czernihowsko-siewierskie pod rządami Litwy, Warszawa 1936

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]