Rozwiercanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rozwiercanie – rodzaj obróbki wiórowej otworów walcowych, którego celem jest poprawienie dokładności wymiarowo-kształtowej oraz chropowatości obrabianych powierzchni. Stosuje się je do otworów wstępnie wywierconych, odkutych, czy odlanych. Rozwiercanie przeprowadza się za pomocą rozwiertaków, głównie na wiertarkach[1].

Kinematyka rozwiercania jest taka sama jak w przypadku innych obróbek wykonywanych na wiertarkach i zależy od stosowanego urządzenia[a].

Podział[edytuj | edytuj kod]

Rozwiercanie możemy podzielić na:

  1. Ze względu na jakość powierzchni obrobionej:
    • zgrubne
    • wykańczające

Powiercanie[edytuj | edytuj kod]

Obróbką mającą na celu zwiększenie średnicy obrabianego otworu bez poprawy jego dokładności, czy chropowatości (obróbka zgrubna) jest powiercanie[1]. Wykonuje się je wiertłami typowymi dla danych materiałów[a].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Patrz Wiercenie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b pod red. Jana Kosmola: Techniki Wytwarzania. Obróbka Wiórowa i Ścierna. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2002.