Ruszyca

Ruszyca, rucha – dodatkowa kara publiczna stosowana w dawnym prawie polskim za zabójstwo lub zranienie kobiety.

Karą główną za zabójstwo była w średniowieczu główszczyzna płacona rodzinie zabitego (kara prywatna). W przypadku zabójstwa kobiety, niezależnie od jej przynależności stanowej, dodatkową karą publiczną była płacona na rzecz królowej, a na Mazowszu księżnej - ruszyca.

W Koronie kara ta została zniesiona w 1448 r.

Na Mazowszu, gdzie stosowano ruszycę również za zranienie kobiety, przetrwała do XVI w., a zanikła dopiero po inkorporacji księstwa do Korony. Nakładana była wtedy już tylko za zabójstwo lub zranienie szlachcianki. W przypadku zabójstwa była równa główszczyźnie, czyli wynosiła 60 grzywien srebra.

Nazwa kary pochodziła od nazwy welonu (zasłony) używanego przez kobiety.

Bibliografia

• Juliusz Bardach, Historia państwa i prawa Polski. Tom I do połowy XV wieku, PWN, Warszawa 1964