Sól suchedniowa

Sól suchedniowa, sól szlachecka – sól, którą szlachta mocą przywilejów nieszawskich z 1454 roku mogła kupować po cenie zniżonej z żup wielickich i bocheńskich administrowanych przez skarb koronny.

W przywileju nieszawskim cenę soli wielickiej wyznaczono na 6 groszy za cetnar, soli bocheńskiej na 8 groszy.

Początkowo sprzedaż tej soli prowadzono tylko w żupach i tylko cztery razy w roku na Suche dni, czyli w okresie Zielonych Świąt, święta Podwyższenia Krzyża Św., św. Łucji i na początku Wielkiego Postu. Od początku XVI wieku była dostępna przez cały rok i nie tylko w Wieliczce i Bochni, ale także w rozrzuconych po całym kraju królewskich składach soli, gdzie sprzedawano ją po cenach nieco wyższych niż w żupach, ale niższych od rynkowych.

Bibliografia

• Agnieszka Bartoszewicz, Handel solą na Mazowszu w XV i XVI wieku, w: Rocznik Mazowiecki t. XVIII, 2006, s. 52.
• Zofia Trawicka, Sejmik województwa sandomierskiego w latach 1572–1696, Kielce 1985, s. 146.