SM Tb 66F
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | |
| Wodowanie |
15 listopada 1908 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
Skorpion → Tb 66F → Tb 66 |
| Wejście do służby |
22 stycznia 1909 |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu |
złomowany po 1920 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 210 t |
| Długość |
pełna: 56,9 m |
| Szerokość |
5,4 m |
| Zanurzenie |
1,4 m |
| Napęd | |
| 2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM | |
| Prędkość |
26,2 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm | |
| Załoga |
38 |
SM Tb 66F – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, siedemnasta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Skorpion, od roku 1917 sam numer 66 – skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Danubius-Werft w Fiume (ob. Rijeka) 14 sierpnia 1907 roku, kadłub wodowano 15 listopada 1908 roku, a okręt oddano do służby 22 stycznia 1909 roku[1]. Wraz z budowanymi równolegle „Triton” i „Hydra” należał do pierwszych torpedowców tego typu zbudowanych we Fiume. Początkowo nosił nazwę „Skorpion”, lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 66 F („F” oznaczało, że okręt zbudowano w Fiume)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 66[3].
Okręt brał udział w I wojnie światowej. Wraz z Tb 65F zatopił 14 lipca 1916 roku włoski okręt podwodny „Balilla” koło wyspy Vis (Lissa)[4].
Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej[3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
- ↑ Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
- ↑ a b c Conway’s..., s. 339.
- ↑ S.A. Bałakin: WMS Italii i Awstro-Wiengrii 1914-1918 gg., Morskaja Kollekcja nr 4/1997 (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
- René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)
| budowy Yarrow |
|
|---|---|
| budowy STT (Triest) | |
| budowy Danubis (Fiume) | |
| jugosłowiańskie |
