Sakyong Mipham

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sakyong Mipham Rinpoche
Ilustracja
Imię i nazwisko

Ösel Rangdröl Mukpo

Data i miejsce urodzenia

1962
Bodh Gaya

Szkoła

Buddyzm Shambhali

Linia przekazu
Dharmy zen

Chögyam Trungpa

Sakyong Mipham
Nazwa tybetańska
Zapis tybetański

ས་སྐྱོང་མི་ཕམ་

Wylie

Sa-skyong Mi-pham

Sakyong Jamgon Mipham Rinpoche, Jampal Trinley Dradul (tyb. ས་སྐྱོང་མི་ཕམ་, wylie: Sa-skyong Mi-pham, ur. 1962 r.[1]) – główny nauczyciel w linii Buddyzmu Shambhali i przywódca Shambhala International, sieci miejskich buddyjskich ośrodków medytacyjnych, klasztorów, uniwersytetu i innych przedsięwzięć zapoczątkowanych przez jego ojca, Chögyama Trungpę Rinpoche[2]. Sakyong Mipham jest Wysokim Lamą w tradycji Ningma buddyzmu tybetańskiego[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Sakyong Mipham Rinpoche urodził się w grudniu 1962 r.[4] w Bodhgaya, w Indiach, jako Ösel Rangdröl Mukpo. Jego ojciec, Chögyam Trungpa, jako buddyjski mnich, stojąc na czele dużej grupy uchodźców, opuścił Tybet w 1959 r. Jego matka, Könchok Paldrön, była mniszką. Tych dwoje połączyła wspólna podróż z Tybetu do Indii. W 1963 r. Chögyam Trungpa wyjechał z Indii, aby studiować na Uniwersytecie Oksfordzkim, a jego syn wczesne lata spędził wraz z matką w tybetańskim obozie dla uchodźców w północno-zachodnich Indiach. Mając 7 lat, zamieszkał z ojcem w Samye Ling, w Szkocji. W 1970 r. Chögyam Trungpa przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a 2 lata później dołączył do niego młody Ösel Mukpo[4][5]. W 1979 r. Chögyam Trungpa poprowadził ceremonię, podczas której oficjalnie nadał swojemu synowi tytuł Sawang („władca ziemi”). Akt ten uprawomocnił Ösela jako jego następcę w Shambhali i przyszłego Sakyonga[4]. Po śmierci ojca w 1987 r. Sawang przeniósł się do Nepalu i przez 3 lata studiował z Dilgo Khyentse Rinpoche. W tym czasie Ösel Tendzin, Vajra Regent, zastąpił Trungpę Rinpoche jako dzierżyciel buddyjskiej linii i głowa organizacji założonych przez Trungpę, m.in. Vajradhatu, Trening Shambhali i Uniwersytet Naropy[4]. Po śmierci Tendzina w 1990 r. Sawang został rozpoznany jako następca Trungpy w liniach Kagju, Ningma i Shambhali oraz jako przywódca ww. organizacji[4]. W maju 1995 r., podczas ceremonii prowadzonej przez Penora Rinpoche, nastąpiła oficjalna koronacja Sawanga Ösela Rangdröla Mukpo jako Sakyonga. Na krótko przed koronacją Penor Rinpoche rozpoznał Sawanga jako tulku Miphama Wielkiego[4].

Sakyong Mipham Rinpoche jest przywódcą Shambhala International, globalnej sieci buddyjskich ośrodków medytacyjnych zakorzenionych w idei podstawowej dobroci ludzkości. Sakyong (tyb ས་སྐྱོང་, wylie: sa skyong, słowo składające się z „sa” (ziemia) i „skyong” (chronić), tłumaczone jako „obrońca ziemi”)[6] jest Królem Dharmy, dzierżycielem linii Shambhali i przewodnikiem na ścieżce medytacji tysięcy uczniów na całym świecie. Naucza o medytacji i transformacji społecznej, łącząc w unikatowy sposób perspektywę Wschodu i Zachodu. Przewodzi również wielu projektom humanitarnym[7]. W 2006 r. zainicjował konferencję Compassionate Leadership, wręczając Jego Świątobliwości Dalai Lamie nagrodę Living Peace. Sakyong jest autorem kilku książek, m.in. bestsellera „Przymierze z umysłem”, nagradzanej „Władać swoim światem” i „Running with the Mind of Meditation”. Jest też zapalonym poetą, artystą i sportowcem. Jego najnowsza książka „Shambhala Principle” została wydana 7 maja 2013 r.

Dharmiczna aktywność[edytuj | edytuj kod]

Sakyong Mipham prowadzi programy i odosobnienia w centrach Shambhali w Ameryce Północnej i Europie oraz czuwa nad rozwojem społeczności Shambhali, współpracując blisko z jej doświadczonymi nauczycielami i liderami. W 2001 r. po raz pierwszy odwiedził Tybet, miejsce, które jego ojciec opuścił w 1959 r., gdzie jako Sakyonga i inkarnację Miphama powitały go tysiące ludzi. Choseng Trungpa (Dwunasty Tulku Trungpy) wraz z innymi tulku i przywódcami Sarmang poprosił, aby ten objął przywództwo nad klasztorami Surmang i ich ludem. W czasie pobytu w Tybecie zwrócono się do niego również z prośbami o przyjęcie odpowiedzialności za klasztor Weyen, sierociniec Gesara, Instytut Miphama w Golok i Klasztor Khamput w Kham. Sakyong wspiera dziś wszystkie z tych miejsc poprzez Fundację Konchok. W 2004 r. Sakyong wrócił do Indii, aby po raz pierwszy spotkać Karmapę Ogyena Trinleya Dorje, oraz do Tybetu, aby odwiedzić klasztory pozostające pod jego opieką.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lynn P. Eldershaw: Collective Identity and the Postcharismatic Fate of Shambhala International. [dostęp 2015-09-09]. (ang.).
  2. Colman, Ron; Sagebien, Julia: Measuring Genuine Progress: Indicators for Enlightened Society. [dostęp 2015-09-09]. (ang.).
  3. About the teachers. W: Reginald A. Ray: In the Presence of Masters: Wisdom from 30 Contemporary Tibetan Buddhist Teachers. Boston: Shambhala Publications, Inc., 2004, s. 290. ISBN 1-57062-849-1.
  4. a b c d e f Hayward Jeremy: Warrior-King of Shambhala: Remembering Chögyam Trungpa. Boston: Wisdom Publications, 2008, s. 472. ISBN 0-86171-546-2.
  5. Diana J. Mukpo: Dragon Thunder: My Life with Chögyam Trungpa. Boston: Shambhala Publications, 2006, s. 420. ISBN 1-59030-256-7.
  6. Rangjung Yeshe Wiki: Dictionary Entry: sa skyong. [dostęp 2015-09-10].
  7. The Sakyong Foundation. [dostęp 2015-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-30)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]