Samobadanie jąder
Samobadanie jąder (ang. testicular self-examination) – jest to metoda profilaktyki wtórnej nowotworów jąder polegająca na samodzielnym okresowym badaniu palpacyjnym jąder.
Przebieg badania[edytuj | edytuj kod]
Badanie przeprowadza się w wannie lub pod prysznicem, kiedy skóra moszny jest rozluźniona. Każde z jąder bada się osobno dwoma dłońmi, które umieszcza się pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym i środkowym. Delikatnie pomiędzy palcami nieznacznie toczy się jądro badając zmiany wielkości jądra, obecność guzków lub zmian konsystencji[1][2].
Niższe położenie jednego z jąder jest stanem prawidłowym (zwykle lewe jest położone niżej niż prawe), podobnie jedno jądro może być nieznacznie większe. W górnej części jądra położone jest najądrze, które jest prawidłową strukturą anatomiczną[2].
Samobadanie jąder jako badanie przesiewowe[edytuj | edytuj kod]
Badanie przesiewowe ma na celu zmniejszenie śmiertelności związanej z chorobą poprzez wczesne rozpoznanie choroby. Jedną z proponowanych metod badań przesiewowych jest samobadanie jąder[3]. Nie opublikowano żadnych wyników randomizowanych badań klinicznych potwierdzających skuteczność samobadania jąder stosowanego jako badanie przesiewowe w obniżeniu śmiertelności związanej z nowotworami jąder[4][3][5][6], co w pewnym stopniu związane z wysoką skutecznością leczenia tej choroby[5]. Potencjalną korzyścią samobadania jąder może wcześniejsze rozpoznanie choroby nowotworowej i mniej obciążające oraz inwazyjne leczenie[6]. U osób ze zwiększonym ryzykiem zachorowania Europejskie Towarzystwo Urologiczne zaleca okresowe samobadanie jąder[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ testicularcancersociety.org: Testicular Self Exam. [dostęp 2017-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b cancer.org: Do I Have Testicular Cancer?. [dostęp 2017-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b D. Ilic, M. L. Misso. Screening for testicular cancer. „Cochrane Database Syst Rev”, 2011. DOI: 10.1002/14651858.CD007853.pub2. PMID: 21328302.
- ↑ K. Lin, R. Sharangpani. Screening for testicular cancer: an evidence review for the U.S. Preventive Services Task Force. „Ann Intern Med”. 153 (6), s. 396-399, 2010. DOI: 10.7326/0003-4819-153-6-201009210-00007. PMID: 20855803.
- ↑ a b NIH: Testicular Cancer Screening (PDQ®)–Health Professional Version. [dostęp 2017-11-17].
- ↑ a b William Hamilton, Timothy James Peters: Cancer Diagnosis in Primary Care. Elsevier Health Sciences, 2007, s. 166. ISBN 978-0-443-10367-4.
- ↑ P. Albers, W. Albrecht, F. Algaba, C. Bokemeyer i inni. Guidelines on Testicular Cancer. „Eur Urol”, s. 15, 2016. DOI: 10.1016/j.eururo.2015.07.044.
