Seweryna Gontarczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Seweryna Gontarczyk (ur. 13 lutego 1929 r. w Wólce Komaszyckiej[1]) – polska nauczycielka[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową Seweryna Gontarczyk z domu Pietroń mieszkała w Poniatowej i Chodlu[1][3]. W 1943 r. mieszkała w okolicy Opola Lubelskiego we wsi Wólka Komaszycka, gdzie jej ojciec sprawował funkcję sołtysa. Dzięki temu mógł on ukrywać grupę młodych Żydów, którzy wówczas pracowali u niego jako szewcy[4]. U Gontarczyków schronił się także żydowski stolarz o nazwisku Gewercer[1]. Po zakończeniu działań wojennych Gontarczyk zamieszkała na stałe w Poniatowej[4]. Żadna z osób, której rodzina Gontarczyków udzielała pomocy, nie przeżyła wojny. Seweryna Gontarczyk miała pozwolenie od rodziców na przynoszenie prowiantu więźniom obozu pracy w Poniatowej pod warunkiem, że nie weźmie od osadzonych nic w zamian[4].

W latach 90. Gontarczyk pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej im. Stefana Żeromskiego w Poniatowej[2].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]