Siekierezada albo Zima leśnych ludzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siekierezada
Autor

Edward Stachura

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1971

Wydawca

Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”

Dom w Grochowicach, w którym w roku 1967 mieszkał Edward Stachura, pracując zimą przy wyrębie lasu i zbierając obserwacje do powieści

Siekierezada albo Zima leśnych ludzi – powieść Edwarda Stachury z 1971 roku, za którą autor otrzymał Nagrodę im. Stanisława Piętaka w 1972 roku[1]. W Encyklopedii PWN została zamieszczona na liście najbardziej znanych dzieł literatury polskiej[2].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Janek Pradera, główny bohater powieści, chcąc uciec od dotychczasowego życia, zatrudnia się przy wyrębie lasu gdzieś na Ziemiach Zachodnich. W leśnej głuszy z dala od cywilizacji spędza czas na ciężkiej pracy oraz kontemplacji przyrody i codziennych czynności. Poznaje miejscowych ludzi, głównie przesiedleńców i szybko się z nimi zaprzyjaźnia. Wraz z nimi pracuje, pije i bawi się. To proste życie ma dla niego nieodparty urok, jednak nie pozwala mu do końca uciec od dawnych problemów i tęsknoty.

Na podstawie powieści powstał w 1985 roku film w reżyserii Witolda Leszczyńskiego pt. Siekierezada[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Tower Press, 2000, s. 387.
  2. Najbardziej znane dzieła literatury polskiej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-07-19].
  3. Maria Malatyńska. Notatki filmowe. „Siekierezada”. „Echo Krakowa”. 207 (12253), s. 2, 23 października 1986. ISSN 0137-9011. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Miłkowski i Janusz Termer Leksykon lektur szkolnych, Wydawnictwo Graf-Punkt, Warszawa 1996