Soledad Acosta

Sooledad Acosta
	; Soledad Acosta na obrazie Diaza Picon
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1833 ; Bogota
Data i miejsce śmierci	17 marca 1913 ; Bogota
Narodowość	kolumbijska
Dziedzina sztuki	pisarka, dziennikarka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Soledad Acosta Kemble (ur. 5 maja 1833, zm. 17 marca 1913)^[1] – kolumbijska pisarka i dziennikarka. Bywała w świecie, towarzyska i wytworna kobieta, która uzyskała znacznie lepsze wykształcenie niż większość Kolumbijek tamtego czasu. Współpracowała z licznymi czasopismami, m.in. El Comercio, El Deber i Revista Americana. W swojej twórczości poruszała tematy feministyczne, walczyła o równy dostęp do edukacji dla mężczyzn i kobiet i pisała na tematy związane z funkcjonowaniem kobiety w społeczeństwie i rodzinie^[2]^[3]^[4]. Publikowała pod licznymi pseudonimami, m.in. Andina, Bertilda, Renato^[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Soledad urodziła się 5 maja 1833 w Bogocie. Jej rodzicami byli Joaquín de Acosta y Pérez de Guzmán i Caroline Kemble Rowe. Jej ojciec był naukowcem, dyplomatą i generałem. Rodzice zapewnili jej dobre wykształcenie. Ukończyła szkołę La Merced w Bogocie, a następnie, od 1945 przez rok mieszkała z babcią od strony matki w Halifaksie, gdzie kontynuowała edukację. Później, aż do 1850 mieszkała z rodzicami w Paryżu^[5]. Jej wykształcenie obejmowało naukę języków - Soledad znała angielski, francuski i hiszpański. Nie miała dobrego kontaktu z rodzicami - ojca pochłaniały liczne zobowiązania naukowe i dyplomatyczne, natomiast od matki dystansowała ją wymagająca edukacja i silna religijność^[5].

W 1850 roku rodzina wróciła do Bogoty^[5]. 5 maja 1855 r. Soledad wyszła za mąż za Jose Marię Samper Agudelo, znanego pisarza i dziennikarza. Para miała cztery córki: Bertildę (w przyszłości zakonnica i poetka), Blankę Leonor (ur. 1862) oraz Carolinę (ur. 1857) i Marię Josefę (ur. 1860); dwie ostatnie zmarły podczas epidemii ospy w Bogocie w 1972^[6].

Po ślubie para mieszkała w Paryżu. Soledad zajmowała się pracą literacką, publikując w licznych czasopismach. W latach 1862-1863 przenieśli się do Peru, później wrócili do Bogoty. Jose Maria Samper Agudelo zaangażował się w politykę^[5].

W 1875 roku, po tym jak jej mąż został aresztowany, Soledad została jedyną żywicielką rodziny. Zakładała czasopisma dla kobiet (m.in. La Mujer), w których autorki doradzały na temat prowadzenia domu, mody czy edukacji dzieci oraz publikowały życiorysy sławnych kobiet i drobne utwory literackie. Jose Maria Samper Agudelo zmarł w 1888 roku. Soledad przeniosła się do Paryża^[5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Pełna twórczość Soledad Acosty nie jest znana - jej utwory rozproszone były po licznych czasopismach. Ocenia się, że napisała ok. 20 powieści, 50 opowiadań i setki artykułów prasowych. Pisywała artykuły dziennikarskie, relacje z podróży, powieści romantyczne, utwory krytycznoliterackie i in.

Wybrane utwory[edytuj | edytuj kod]

Novelas y cuadros de la vida Sudamericana (1869)
Los piratas en Cartagena (1886)
Una Holandesa en America (1888)
La Mujer en la sociedad moderna (1895)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Acosta de Samper, Soledad | banrepcultural.org [online], www.banrepcultural.org [dostęp 2016-03-05] .
↑ DorisD. Meyer DorisD., Rereading the Spanish American Essay: Translations of 19th and 20th Century Women’s Essays, University of Texas Press, 1995, s. 67-76, ISBN 978-0-292-75182-8 [dostęp 2016-03-05] (ang.).
↑ JanetJ. Burke JanetJ., TedT. Humphrey TedT., Nineteenth-Century Nation Building and the Latin American Intellectual Tradition, Hackett Publishing, 9 marca 2007, ISBN 1-60384-339-6 [dostęp 2016-03-05] (ang.).
↑ SusanS. Bassnett SusanS., Knives and Angels: Women Writers in Latin America, Zed Books, 1990, s. 132-137, ISBN 978-0-86232-875-7 [dostęp 2016-03-05] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f María ClaudiaM.C. André María ClaudiaM.C., Eva PaulinoE.P. Bueno Eva PaulinoE.P., Latin American Women Writers: An Encyclopedia, Routledge, 9 stycznia 2014, ISBN 978-1-317-72634-0 [dostęp 2016-03-05] (ang.).
↑ Cronologia, [w:] Soledad Acosta deS.A. Samper Soledad Acosta deS.A., Novelas y cuadros de la vida suramericana, Pontificia Universidad Javeriana, 2004, ISBN 978-958-683-706-4 [dostęp 2016-03-05] (hiszp.).

[1] Acosta de Samper, Soledad | banrepcultural.org [online], www.banrepcultural.org [dostęp 2016-03-05] .

[2] DorisD. Meyer DorisD., Rereading the Spanish American Essay: Translations of 19th and 20th Century Women’s Essays, University of Texas Press, 1995, s. 67-76, ISBN 978-0-292-75182-8 [dostęp 2016-03-05] (ang.).

[3] JanetJ. Burke JanetJ., TedT. Humphrey TedT., Nineteenth-Century Nation Building and the Latin American Intellectual Tradition, Hackett Publishing, 9 marca 2007, ISBN 1-60384-339-6 [dostęp 2016-03-05] (ang.).

[4] SusanS. Bassnett SusanS., Knives and Angels: Women Writers in Latin America, Zed Books, 1990, s. 132-137, ISBN 978-0-86232-875-7 [dostęp 2016-03-05] (ang.).

[:0-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f María ClaudiaM.C. André María ClaudiaM.C., Eva PaulinoE.P. Bueno Eva PaulinoE.P., Latin American Women Writers: An Encyclopedia, Routledge, 9 stycznia 2014, ISBN 978-1-317-72634-0 [dostęp 2016-03-05] (ang.).

[6] Cronologia, [w:] Soledad Acosta deS.A. Samper Soledad Acosta deS.A., Novelas y cuadros de la vida suramericana, Pontificia Universidad Javeriana, 2004, ISBN 978-958-683-706-4 [dostęp 2016-03-05] (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]