Jianzhi Sengcan
 III Patriarcha Jianzhi Sengcan | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Szkoła | |
| Linia przekazu Dharmy zen |
|
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon | |
| Honorowy tytuł lub imię pośmiertne |
Trzeci Patriarcha |
Jianzhi Sengcan (chiń. 鑑智僧璨, Wade-Giles Chien-chih Seng-ts’an, kor. Sŭngch’an; jap. Konchi Sōsan; wiet. Tăng Xán; ur. ok. 529, zm. 613[1]) – był trzecim patriarchą (chiń. sanzu 三祖) buddyzmu chan jako następca Huike, przed Daoxinem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
O jego życiu zachowało się tak mało informacji, że niektórzy badacze w ogóle wątpią w jego istnienie[2].
Praktykował u mistrza Huikego przez 6 lat. Po otrzymaniu od niego przekazu Dharmy, mistrz Sengcam przebywał na górze Wangong w Shuzhou.
W latach 574–577 władca Wu z dynastii Zhou postanowił prawie całkowicie zniszczyć buddyzm. Zamknięto klasztory, niszczono wszelkie teksty buddyjskie i posągi, siłą zmuszano do mnichów i mniszki do rezygnacji ze stanu mnisiego. Prawdopodobnie wtedy mogły ulec zniszczeniu wszelkie materiały związane z Patriarchą[2].
W czasie prześladowań buddyzmu usunął się z publicznego życia i żył wśród świeckich ludzi oraz w górskiej pustelni. Ten okres trwał ponad 10 lat. Był znany z przyjacielskiego nastawienia do wszystkich, współczucia i łagodności[3].
W erze kaihuang (581–600) wraz ze swoim uczniem, późniejszym mistrzem chan Tingiem, przebywał w pustelni na górze Huangong[a].
Przypisuje mu się, jednak zapewne niesłusznie[4], wiersz 信心銘 Xinxin ming (Strofy wiary w Umysł), w których próbował ująć całą naukę chan w jednym krótkim poemacie. Podkreślał niedwoistość i odrzucenie przywiązania do odróżniania i klasyfikowania dokonywanego przez racjonalny umysł.
Jego szczątki spoczywają w pagodzie w klasztorze Qingyuan (乾元寺), zwanym także Klasztorem Trzeciego Patriarchy (Sanzu si 三祖寺), w powiecie Qianshan (潜山县) prowincji Anhui (安徽)[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adamek 2007 ↓, s. 144.
- ↑ a b Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. s. 24.
- ↑ Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. Str. 97.
- ↑ John McRae. The Northern School and the Formation of Early Chan Buddhism. Str. 11.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-07)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 24–25. ISBN 0-86171-163-7.
- John R. McRae: The Northern School and the Formation of Early Chan Buddhism. Honolulu: University of Hawaii Press, 1986, s. 393. ISBN 0-8248-1056-2.
- Wendi L. Adamek: The Mystique of Transmission. On Early Chan History nad Its Contexts. Nowy York: Columbia University Press, 2007, s. 578. ISBN 978-0-231-13664-8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hsin Hsin Ming (Strofy Wiary w Umysł) – tłumaczenie polskie
- The Hsin Hsin Ming (Verses on the Faith Mind). texaschapbookpress.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-23)]. (ang.)
- Informacje biograficzne o Seng Tsan, jak również o samym Hsin Hsin Ming (ang.)
